Διψώ ...

" Δίψησον διὰ Tὸν Χριστόν, ἵνα σὲ μεθύσῃ ἐκ τῆς ἀγάπης Του. "

                                                                                                               (Άγιος Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος)

 

 

 

 

Διψασμένος Οδοιπόρος στο ταξίδι της ζωής

Εσένα Κύριε διψά η ψυχή μου

για να ξεδιψάσει ...

 

 

" ✿⊱╮Διψά η ψυχή μου τον Κύριο και με δάκρυα τον ζητώ! "

" Πώς να μην σε ζητώ; Εσύ με ζήτησες πρώτος και μου έδωσες να γευθώ την γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος και η ψυχή μου σε αγάπησε έως τέλους.
Βλέπεις Κύριε την λύπη και τα δάκρυα μου… Αν δεν με προσείλκυες με την αγάπη σου, δεν θα σε ζητούσα όπως σε ζητώ. Αλλά το Πνεύμα Σου το Άγιο μου έδωσε το χάρισμα να σε γνωρίσω και χαίρεται η ψυχή μου, γιατί Εσύ είσαι ο Θεός μου και ο Κύριός μου και σε διψώ μέχρι δακρύων. "
 

                               (Από το βιβλίο: Ο Άγιος Σιλουανός Αθωνίτης, Κεφ. Δίψα Θεού Α)

Πηγή: Οδεύοντας

Διαμαρτυρία γιά τίς σχολικές ἐπισκέψεις σέ ἰουδαϊκές συναγωγές

Διαμαρτυρία γιά τίς σχολικές ἐπισκέψεις σέ ἰουδαϊκές συναγωγές

 ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΣΕ ΙΟΥΔΑΪΚΕΣ ΣΥΝΑΓΩΓΕΣ

-ΕΚΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΓΟΝΕΙΣ

ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΝ ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΑΓΑΘΟ ΟΛΩΝ

ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ!

Λέγομαι Μ.Σ. καί εἶμαι ἐκπαιδευτικός σέ Γυμνάσιο τῆς Δυτικῆς Θεσσαλονίκης ( τά στοιχεῖα μου θά τεθοῦν στή διάθεση ὅποιου παραλήπτη αὐτοῦ τοῦ μηνύματός μου ἐπιθυμήσει ).

Σήμερα 10-5-2012, τό Σχολεῖο μου πραγματοποίησε «ἐκπαιδευτική» ἐπίσκεψη τῆς Α’ Τάξης στά πλαίσια τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, στήν Ἰουδαϊκή Συναγωγή τῆς Θεσσαλονίκης καί θά ἐπακολουθήσει τήν ἐπόμενη βδομάδα ἐπίσκεψη καί τῆς Β’ Τάξεως.

Αὐτές οἱ ἐπισκέψεις ξεκίνησαν νά πραγματοποιοῦνται τά τελευταῖα χρόνια ἀπό τά Δημοτικά, ἀλλά ἀκόμη καί ἀπό τήν Θεολογική Σχολή τοῦ Α.Π.Θ.

Τό Ὑπουργεῖο Παιδείας καί μέ εὐθύνη τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου τά τελευταῖα χρόνια, μετατρέπει ὡς γνωστόν τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό Ὀρθόδοξο Χριστιανικό, σέ θρησκειολογικό, προβάλλοντας ὅλες τις θρησκεῖες ὡς «σωστές» καί «ἀθῶες» κι ὄχι ὡς αἱρετικές καί ἀντίχριστες, δημιουργώντας στά μυαλά καί στίς ψυχές τῶν ἀνυποψίαστων μαθητῶν, ἕναν ἀχανή ὠκεανό ἐπιτρεπόμενων ψευδοπίστεων, ἀπό τίς ὁποῖες κάποια στιγμή κοντινή ἤ μακρινή, θά κάνουν προσωπική ἐπιλογή ζωῆς, παρούσης καί αἰωνίου!

Κι ὅλα αὐτά συμβαίνουν, τή στιγμή πού τό 98% τῶν Ἑλλήνων εἴμαστε Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι καί ταυτόχρονα μέ τίς κατά καιρούς προπαγάνδες κι ἀπειλές γιά ἀπομάκρυσνη Ἁγίων Εἰκόνων ἀπό τά Σχολεῖα, τήν κατάργηση τῆς πρωινῆς προσευχῆς, τῆς ἀφαίρεσης τῆς τιμημένης Ἑλληνικῆς σημαίας ( μέ τόν Σταυρό ), τήν μείωση ὡρῶν διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν καί τή μετατροπή τους ἀπό ὑποχρεωτικό μάθημα σέ προαιρετικό κλπ.

Ἡ ἀποχριστιανοποίηση τῶν Ἑλλήνων παιδιῶν – νέων καί τῶν Σχολείων μέ διάφορες μεθόδους ( ἀνεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση καί πολυπολιτισμικότητα, «μετάλλαξη» τῶν Θρησκευτικῶν, ἀλλοίωση τῆς ἱστορίας μας καί συστηματική λήθη της, ψυχοβλαβεῖς τρόποι νεανικῆς διασκέδασης κι ὄχι ψυχαγωγίας, ἐξαθλιωμένα πνευματικῶς καί ἠθικῶς Μ.Μ.Ε., στημένες κατηγορίες καί λασπολογίες κατά τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν προσώπων της, γενική χαλάρωση τῶν ἠθῶν κλπ ), εἶναι ἕνα καλά στημένο σχέδιο τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, πού στοχεύει στήν χειραγώγηση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τή νεαρή τους ἡλικία. Κι αὐτό, γιατί ἡ παιδική ἡλικία ἐνδείκνυται γιά νά διαμορφώσει τά πιστεύω ( ἤ τήν ΑΠΙΣΤΙΑ ), τά ἤθη ( ἤ τήν ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ ) καί τά ἰδεώδη ( ἤ τήν ΑΝΙΔΕΟΤΗΤΑ ) τῶν αὐριανῶν πολιτῶν μίας κοινωνίας! Τά παιδιά εἶναι ἀκόμη ἄδεια δοχεῖα, πού εὔκολα θά γεμίσουν μέ ὅ,τι τούς «σερβίρουν», καλό ἤ σαθρό. Οἱ ἐνήλικες εἴμαστε κατασταλλαγμένοι καί παγιωμένοι σέ ἀπόψεις καί τρόπους ζωῆς, δύσκολα μεταβαλλόμαστε. Τά παιδιά εἶναι εὔκολη λεία πρός διαμόρφωσιν κατά τό δοκοῦν. Κατασκευάζοντας λοιπόν νέες φουρνιές ἀνθρώπων μέ «χαλαρά» ἤθη, μέ συγκεχυμένες και συγχυσμένες ἰδεολογίες καί προπαντός χωρίς ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ στόν ἕναν καί μοναδικό Θεό Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.Eἶναι ἡλίου φαεινότερον, ὅτι θἀ ἀποτελέσουν εὔκολα ἐλεγχόμενες «ἀνθρωποειδεῖς ἀγέλες», γιά νά τίς ἐκμεταλλεύονται πρός ἱκανοποίησιν τῶν δόλιων, ἄρρωστων καί ἀνθρωποκτόνων συμφερόντων τους, οἱ κοσμοκράτορες!

Ἡ παγκόσμια καί εἰδικότερα ἡ ἐθνική μας κατάσταση πού ἀντιμετωπίζουμε ἰδιαίτερα σ’ αὐτήν τήν γενικότερη περίοδο κρίσεως ( ὄχι μόνο οἰκονομικῆς, ἀλλά κυρίως πνευματικῆς, κοινωνικῆς καί ἠθικῆς ), ἀποτελεῖ τρανταχτή ἀπόδειξη ὕπαρξης καί ἐνέργειας τῶν σκοτεινῶν σχεδίων αὐτῶν πού κινοῦν τά νήματα τῶν λαῶν. Τά νούμερα καί οἱ στατιστικές σέ ὅ,τι ἐλεεινό καί τρισάθλιο, πρέπει νά προβληματίσουν καί τόν πιό ἄθεο ἀκόμη ( ΑIDS, κλοπές, βιασμοί, ναρκωτικά, πορνεία, ἀπάτες καί ἡ λίστα εἶναι μακρά…)!

Οἱ ἐνστάσεις μου στό Σχολεῖο ἀπέναντι σέ Δ/ντη, τό σύνολο τῶν συναδέλφων καθηγητῶν καί τῶν Θεολόγων, ὥστε νά ἀποφευχθεῖ μία τέτοια ἐπίσκεψη, ἀπέβησαν ἄκαρπες. Μονάχα ὁ Σύλλογος Γονέων καί Κηδεμόνων ἔφερε ἀντίρρηση, ἀλλά δέν ὀργανώθηκε σωστά πρός ματαίωσιν τῆς ἐπίσκεψης.

Τά παιδιά στήν πλειοψηφία τους ἀκατήχητα καί ἐπαναπαυόμενα στίς «αὐθεντίες» καθηγητῶν καί γονέων τους πού δέν ἀντιδροῦν ( ἀπό ἀδιαφορία, ἄγνοια ἤ φόβο ), ὑποσυνείδητα θεωροῦν ὡς κάτι τό φυσιολογικό τήν ἐπίσκεψη, ἀφοῦ τήν προσυπογράφουν μέ τήν ἀνοχή τους οἱ «μεγάλοι». Ἐξάλλου στό βιβλίο τῶν Θρησκευτικῶν, ὅπως ἀνέφερα καί παραπάνω, διδάσκονται ἐλαφρᾷ τῇ καρδία καί οἱ ἄλλες θρησκεῖες.

Τό εὔλογο ἐρώτημά μου σέ αὐτό τό σημεῖο εἶναι: ΤΑ ΙΟΥΔΑΪΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ;ΓΙΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΣΤΟΝ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΘΥΝΟΝΤΕΣ ΜΑΣ;

• Μήπως ἐπειδή ἡ Συναγωγή εἶναι ἐωσφορική, μιᾶς πού ἀπαρτίζεται ἀπό τούς κατά κόσμον ΣΤΑΥΡΩΤΕΣ τοῦ Χριστοῦ;
• Μήπως ἐπειδή ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ὅτι ὁ Μεσσίας ἦλθε κι ἄς τούς εὐεργέτησε πρώτους μέ τά τόσα θαύματα πού ἔκανε σ’ αὐτόν τόν ἄπιστο λαό;
• Μήπως ἐπειδή μᾶς ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΨΕΥΔΟΜΕΣΣΙΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ ΤΟΥΣ;
• Μήπως ἑπομένως ἐπειδή ἀποτελοῦν ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΚΙ ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;

• Παρακαλῶ τούς εὐλαβεῖς συναδέλφους δασκάλους καί καθηγητές, νά μήν ὑπογράφουν τά πρακτικά αὐτῶν τῶν ἐπισκέψεων, νά ἀντιδροῦν καί νά νουθετοῦν ἐν Κυρίῳ τούς συλλειτουργούς τους, στά σχολικά περιβάλλοντα στά ὁποία ἐργάζονται.
• Παρακαλῶ ἰδιαιτέρως τούς Γονεῖς τῶν παιδιῶν, νά συνειδητοποιήσουν ποιόν κίνδυνο διατρέχουν οἱ ψυχές τῶν βλασταριῶν τους καί νά πιέζουν τούς Δ/ντες τῶν σχολείων τους, ὥστε νά ἀκυρώνουν τέτοιου εἴδους ἐπισκέψεις. Ἤ ἄν αὐτό δέν εἶναι ἐφικτό, νά ἀπομακρύνουν τά παιδιά τους ἀπό τήν συμμετοχή τους στήν ἐξόρμηση, εἴτε μέ παραμονή τους στό Σχολεῖο, εἴτε μέ ἀπουσία τους τήν ἡμέρα πού εἶναι προγραμματισμένη νά γίνει.
• Ντρέπομαι καί αἰσθάνομαι ἀμήχανα νά παρακαλέσω τούς συναδέλφους Θεολόγους ( ἐγώ δεν εἶμαι Θεολόγος ), νά κάνουν αὐτό πού εἶναι αὐτονόητο: ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΑΜΑΡΤΩΛΕΣ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ - ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ!

Ἄν δέν ἀκολουθοῦν σ’ αὐτές τίς ἐπισκέψεις οἱ μαθητές καί ἀντιδράσουν κυρίως οἱ γονεῖς συνεργούντων καί τῶν ἐκπαιδευτικῶν, αὐτές οἱ ἐπισκέψεις θά ναυαγήσουν ἀπό μόνες τους, ὅσα χαρτιά κι ἄν στέλνει τό Ὑπουργεῖο Παιδείας στούς Θεολόγους καί στά Σχολεῖα, πού τίς δρομολογοῦν μέ πρόσχημα γνωσιολογικά ὑποχρεωτικό. Τό Σύνταγμά μας, κατοχυρώνει τήν Πίστη μας!

Κλείνοντας, μέ πόνο καρδίας θέλω νά πῶ αὐτό: νά μή γίνουμε κι ἐμεῖς ἀρνητές τοῦ Θεοῦ! Δέν ὑπάρχει χειρότερο πρᾶγμα ἀπό αὐτό. Δέν εἶναι κάτι τραγικώτερο, ἀπό τό ἀναγκάσουμε ἕναν ΥΠΕΡΟΧΟ ΘΕΟ νά μᾶς ἐγκαταλείψει, ἐπειδή ἐμεῖς δέν Τόν θέλουμε καί νά πεῖ καί σέ μᾶς:

Ἱερουσαλήμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τούς προφήτας καί λιθοβολοῦσα τούς ἀπεσταλμένους πρός αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυνάξαι τά τέκνα σου ὅν τρόπον ὄρνις τήν ἑαυτῆς νοσσιάν ὑπό τάς πτέρυγας, και οὐκ ἠθελήσατε! ἰδού οὐ μή με ἴδητε ἔως ἄν ἥξη ὅτε εἴπητε· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

( Λουκ. 13: 34,35 )

Πνευματική διάβρωση

Πνευματική διάβρωση

Δεν θα πάψουμε να τονίζουμε, ότι ο κίνδυνος για την εποχή μας δεν είναι τόσο η αμαρτία που αναγνωρίζεται, ομολογείται και αποδοκιμάζεται, διότι εκείνος που αμαρτάνει συντρίβεται, μετανοεί και είναι συμπαθής και στο Θεό και στους ανθρώπους.

Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος της εποχής μας: όχι η αμαρτία που αποδοκιμάζεται, αλλά η αμαρτία που δικαιώνεται. Η νοθεία και η διαστροφή των πνευματικών και ηθικών αξιών. Το αφύσικο και διάστροφο που θεωρείται φυσικό. Η ανωμαλία που χαρακτηρίζεται ομαλότητα. Η αρετή που θεωρείται κακία, η κακία αρετή, η αλήθεια έλλειψη και το ψέμα ικανότητα.

Πολύ ωραία, θα έλεγε κανείς, χαρακτηρίζει την εποχή μας ο ιερός Χρυσόστομος περιγράφοντας την τότε πνευματική και ηθική παρακμή: «Όχι μόνον προσηγορίαις ευφήμοις περιστέλλομεν την κακίαν, αλλά και η αρετή εναντίοις καλείται ονόμασιν, αγροικία μεν η σωφροσύνη, δειλία δε η επιείκεια, αναδρία δε η δικαιοσύνη…και το μεν άτυφον δουλοπρεπές, η δε δικαιοσύνη….και το μεν άτυφον δουλοπρεπές, η δε ανεξικακία ασθένεια».

Και ένας σύγχρονος διανοούμενος γράφει :

«Κι ο τόπος γιόμισε ψευδώνυμα. Για πολλούς, «ρεαλισμός» ίσον « χυδαίος συμβιβασμός». Η «κουλτούρα» δεν είναι παρά το ψευδώνυμο της πνευματικής «στειρότητος».

Το «θράσος» το ψευδώνυμο της «άγνοιας», η «κοσμικότητα» το ψευδώνυμο της «αταλαντοσύνης». Από δω και πέρα οφείλουμε να λέμε: «Αριστοφάνης» και να καταλαβαίνουμε «επιθεώρηση» ή «βωμολοχία». Σήμερα το ψευδώνυμο της «επιτυχίας» είναι ο «πλούτος», το ψευδώνυμο της «χυδαιότητας» η «αναρχία», το ψευδώνυμο της «αναρχίας» η «ελευθερία».

Χριστ. Περ. « ΖΩΗ»

Αναδημοσίευση από: Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Πατρών

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ, Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λουκ. 1, 24-38 (25-3-2012)

Φιλίππου Φιλίππου, θεολόγου

Πρωτότυπο Κείμενο

Εν ταις ημέραις εκείναις συνέλαβεν Ελισάβετ η γυνή Ζαχαρίου, και περιέκρυβεν εαυτήν μήνας πέντε, λέγουσα ότι ούτω μοι πεποίηκεν ο Κύριος εν ημέραις αις επείδεν αφελείν το όνειδος μου εν ανθρώποις. Εν δε τω μηνί τω έκτω απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν της Γαλιλαίας, η όνομα Ναζαρέτ, πρός παρθένον μεμνηστευμένην ανδρί, ω όνομα Ιωσήφ, εξ οίκου Δαυίδ, και το όνομα της παρθένου Μαριάμ. Και εισελθών ο άγγελος πρός αυτήν είπε˙ Χαίρε κεχαριτωμένη˙ ο Κύριος μετά σου˙ ευλογημένη συ εν γυναιξίν. Η δε ιδούσα διεταράχθη επί τω λόγω αυτού, και διελογίζετο ποταπός είη ο ασπασμός αύτος. Και είπεν ο άγγελος αυτή˙ Μη φοβού, Μαριάμ˙ ευρές γάρ χάριν παρά τω Θεώ. Και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν. Ούτος έσται μέγας και υιός υψίστου κληθήσεται, και δώσει αυτώ Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαυίδ του πατρός αυτού, και βασιλεύσει επί τον οίκον Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος. Είπε δε Μαριάμ πρός τον άγγελον˙ Πως έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω; Και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτή˙ Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι˙ διό και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται Υιός Θεού. Και ιδού Ελισάβετ η συγγενής σου και αυτή συνειληφυία υιόν εν γήρει αυτής, και ούτος μην έκτος εστίν αυτή τη καλουμένη στείρα˙ οτι ουκ αδυνατήσει παρά τω Θεώ παν ρήμα. Είπε δε Μαριάμ˙ Ιδού η δούλη Κυρίου˙ γένοιτό μοι κατά το ρημά σου. Και απήλθεν απ’ αυτής ο άγγελος.

Απόδοση στη νεοελληνική

Εκείνες τις μέρες, η Ελισάβετ, η γυναίκα του Ζαχαρία, έμεινε έγκυος. Έκρυβε όμως την εγκυμοσύνη της για πέντε μήνες και έλεγε: «Ο Θεός είδε τη στενοχώρια μου και φρόντισε να με απαλλάξει από την ντροπή που ένιωθα μπροστά στους ανθρώπους για την ατεκνία μου». Τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της Ελισάβετ, ο Θεός έστειλε τον άγγελο Γαβριήλ στην πόλη της Γαλιλαίας Ναζαρετ, σε μια παρθένο, που ήταν αρραβωνιασμένη με κάποιον που λεγόταν Ιωσήφ και προερχόταν από τη γενιά του Δαβίδ. Η παρθένος λεγόταν Μαριάμ. Παρουσιάστηκε, λοιπόν, σ’ αυτήν ο άγγελος και της είπε: «Χαίρε εσύ, η προικισμένη με τη χάρη του Θεού! Ο Κύριος είναι μαζί σου. Ευλογημένη απ’ τον Θεό είσαι εσύ περισσότερο απ’ όλες τις γυναίκες». Εκείνη μόλις τον είδε ταράχτηκε με τα λόγια του και προσπαθούσε να εξηγήσει τι σήμαινε ο χαιρετισμός αυτός. Ο άγγελος της είπε: «Μη φοβάσαι, Μαριάμ, ο Θεός σου έδωσε τη χάρη του˙ θα μείνεις έγκυος, θα γεννήσεις γιο και θα τον ονομάσεις Ιησού. Αυτός θα γίνει μέγας και θα ονομαστεί Υιός του Υψίστου. Σ’ αυτόν θα δώσει ο Κύριος ο Θεός τον θρόνο του Δαβίδ, του προπάτορα του. Θα βασιλέψει για πάντα στους απογόνους του Ιακώβ και η βασιλεία του δεν θα έχει τέλος». Η Μαριάμ τότε ρώτησε τον άγγελο: «Πώς θα μου συμβεί αυτό, αφού εγώ δεν έχω συζυγικές σχέσεις με κανέναν άνδρα;» Ο άγγελος της απάντησε: «Το Άγιο Πνεύμα θα έρθει επάνω σου και θα σε καλύψει η δύναμη του Θεού˙ γι’ αυτό και το άγιο παιδί που θα γεννήσεις θα ονομαστεί Υιός Θεού. Μάθε ακόμη ότι η συγγενής σου Ελισάβετ συνέλαβε γιο στα γηρατειά της˙ έτσι, αυτή που την αποκαλούσαν στείρα, τώρα βρίσκεται στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης. Για τον Θεό τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο». Η Μαριάμ τότε είπε: «Είμαι μια δούλη του Κυρίου˙ ας γίνει το θέλημα του σ’ εμένα όπως μου το είπες». Κι έφυγε από αυτήν ο άγγελος.

Σχολιασμός

Τέταρτη Κυριακή των Νηστειών σήμερα, η οποία φέτος συμπίπτει με την εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Γι’ αυτό και τα αγιογραφικά αναγνώσματα της θείας Λειτουργίας είναι τα της εορτής. Το ευαγγελικό ανάγνωσμα είναι ειλημμένο από το πρώτο κεφάλαιο του κατά Λουκάν ευαγγελίου, όπου η παραστατική διήγηση του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της Ελισάβετ ο Θεός έστειλε τον αρχάγγελο Γαβριήλ να φέρει στην Παρθένο Μαριάμ το μήνυμα της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Η Μαριάμ ήταν αρραβωνιασμένη με τον Ιωσήφ που προερχόταν από την γενιά του Δαβίδ και κατοικούσαν σε μια μικρή πόλη της Γαλιλαίας, τη Ναζαρέτ.

Εκεί εμφανίστηκε σ’ αυτήν ο άγγελος και της είπε: «Χαίρε κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου˙ ευλογημένη συ εν γυναιξί». Χαίρε εσύ που είσαι προικισμένη με τη χάρη του Θεού! Ο Κύριος είναι μαζί σου. Είσαι ευλογημένη από το Θεό περισσότερο από όλες τις γυναίκες. Η Παρθένος ταράχτηκε από αυτό που ζούσε και προσπαθούσε να εξηγήσει αυτά που της είπε ο άγγελος. Ο άγγελος συνεχίζοντας της λέει να μη φοβάται γιατί ο Θεός της έδωσε τη χάρη του, θα μείνει έγκυος, θα γεννήσει γιο και θα τον ονομάσει Ιησού. Αυτός θα γίνει μέγας και θα ονομαστεί Υιός του Υψίστου και ο Θεός θα του δώσει τον θρόνο του Δαβίδ. Θα βασιλέψει για πάντα στους απογόνους του Ιακώβ και η βασιλεία του δεν θα έχει τέλος. Η Μαριάμ τότε απορημένη ρωτά τον άγγελο πώς θα γίνει αυτό αφού δεν έχει συζυγικές σχέσεις με κανένα άνδρα. Ο άγγελος της απαντά ότι θα κατέλθει πάνω της το Άγιο Πνεύμα και θα την καλύψει η δύναμη του Θεού, γι’ αυτό και το παιδί που θα γεννήσει θα ονομαστεί Υιός Θεού. Της λέει ακόμη ότι η συγγενής της η Ελισάβετ βρίσκεται στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της και θα γεννήσει γιο στα γηρατειά της. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο για το Θεό. Η Μαριάμ τότε του λέει: Είμαι μια δούλη του Κυρίου˙ ας γίνει το θέλημά του σ’ εμένα όπως μου το είπες. Και ανεχώρησε ο άγγελος.

Το πότε καθορίστηκε η μεγάλη αυτή θεομητορική εορτή δεν μας είναι γνωστό. Οι πρώτες μαρτυρίες που βρίσκουμε είναι γύρω στο 624 στο πασχάλιο χρονικό όπου χαρακτηρίζεται ως συσταθείσα την 25ην Μαρτίου «από θεοφόρων διδασκάλων». Ακολουθούν λίγο αργότερα οι αναφορές των Συνόδων του Τολέδου το 656 και της εν Τρούλλω το 692. Το βέβαιο είναι ότι ο ορισμός της 25ης Μαρτίου ως ημερομηνίας εορτασμού του Ευαγγελισμού έγινε μετά τη καθιέρωση της εορτής των Χριστουγέννων στην 25η Δεκεμβρίου, ώστε η εορτή της συλλήψεως του Χριστού να είναι εννέα μήνες ακριβώς πριν από την εορτή της Γεννήσεώς Του. Η εορτή του Ευαγγελισμού εμπίπτει πάντα εντός της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, περίοδο κατά την οποία δεν τελούνται εορτές λόγω του πένθιμου χαρακτήρα που την χαρακτηρίζει. Όλες οι εορτές αγίων που εμπίπτουν στις καθημερινές της Μ. Τεσσαρακοστής μετατίθενται στις Κυριακές ή μετά το Πάσχα (όπως π.χ. η μνήμη του αγίου Γεωργίου). Η εορτή όμως του Ευαγγελισμού δεν μετατίθεται και εορτάζεται με πανηγυρικό εσπερινό, πανηγυρική θεία λειτουργία και κατάλυση ιχθύος σε όποια ημέρα της εβδομάδος και αν συμπέσει.

Το μεγάλο αυτό γεγονός του Ευαγγελισμού αποτελεί τη μεγαλύτερη είδηση μέσα στην Ιστορία. Η λέξη ευαγγελισμός είναι σύνθετη: ευ + αγγέλλω, που σημαίνει την ευχάριστη αγγελία, την καλή είδηση. Αυτή την καλή είδηση ότι έφθασε το «πλήρωμα του χρόνου» για την εκπλήρωση το μυστήριο της λυτρώσεως του κόσμου με τη σάρκωση του Λόγου του Θεού έρχεται να φέρει ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην Παρθένο. Το γεγονός αυτό προκαλεί έκπληξη και δεν μπορεί να κατανοηθεί με τη λογική, αφού τα μυστήρια του Θεού βρίσκονται πέρα από τη σφαίρα της ανθρώπινης λογικής. Ακόμη και η Παρθένος απορημένη όταν της είπε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ότι θα γεννήσει Υιόν, τον ρωτά πώς θα γίνει αυτό αφού δεν έχει συζυγικές σχέσεις με κανένα άνδρα.

Προσπαθώντας να ερμηνεύσει κάποιος σήμερα με τη λογική το γεγονός αυτό θα πει: πότε παρουσιάζονται άγγελοι σε κοπέλες και μιλούν μαζί τους. Ζώντας οι άνθρωποι σήμερα μέσα σ’ ένα κόσμο τεχνολογικά ανεπτυγμένο πως θα μπορούσαν να πιστέψουν αυτά τα θαυμαστά γεγονότα. Αυτά όμως τα πράγματα δεν μπορούν να ερμηνευθούν με βάση τη λογική αλλά μόνο να βιωθούν δια της πίστεως. Αυτό εξάλλου μας το διαβεβαιώνει και η απάντηση που δίνει ο Αρχάγγελος προς την Παρθένο λέγοντας της ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο για το Θεό.

Η Παρθένος όταν αφιερώθηκε από τους γονείς της στο Θεό σε ηλικία τριών χρονών εισήχθη από τον αρχιερέα Ζαχαρία στα Άγια των Αγίων που προορίζονταν μόνο για τον Αρχιερέα. Εκει παρέμεινε για δώδεκα χρόνια, τρεφόμενη από άγγελο Κυρίου, μέχρι τα δεκαπέντε της όπου οδηγείται σε μνηστεία με τον Ιωσήφ. Κατά την παραμονή της εκεί είχε φτάσει στη θέωση. Γι’ αυτό και υποτάσσει τη λογική της στο θέλημα του Θεού λέγοντας: «Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου». Έχοντας η Παρθένος την πραγματική ελευθερία ενεργούσε πάντοτε κατά φύσιν. Έτσι και τώρα αφήνεται πλήρως στο θέλημα του Θεού. Τη στιγμή αυτή που αφήνεται στο θέλημα του Θεού γίνεται η σύλληψη του Χριστού δημιουργικώς από το Άγιο Πνεύμα χωρίς να περάσει κάποιο χρονικό διάστημα. Η σύλληψη του Κυρίου από το Άγιο Πνεύμα δημιουργικώς και όχι σπερματικώς διατήρησε στη Θεοτόκο την παρθενία της τόσο κατά την σύλληψη, όσο και κατά την κυοφορία και τη γέννηση του Κυρίου. Αυτό το βλέπουμε να εικονίζεται σε όλες τις μορφές της Θεοτόκου με τρεις αστέρες που ζωγραφίζονται στην ορθόδοξη εικόνα της, ένα στο δεξιό ώμο, ένα στον αριστερό ώμο και ένα στο μέτωπο.

«Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και του απ’ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις». Αυτό το κεφάλαιο της σωτηρίας που ανοίγεται για όλους τους ανθρώπους ας το αξιοποιήσουμε κατάλληλα, έτσι ώστε να αποτελέσει την πραγματική είδηση στη ζωή μας. Μια είδηση η οποία θα μας απαλλάξει από τα δεσμά της αμαρτίας και θα μας συντάξει με το θέλημα του Θεού, όπως συντάχθηκε και η Θεοτόκος, οδηγώντας μας στη σωτηρία.

Αναδημοσίευση: Ιερά Μητρόπολη Κωνσταντίας

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ - ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, Αποστ. ανάγνωσμα: Εβραίους β΄ 11-18 (25-3-2012)

Διακόνου Ανδρέα Παπαμιχαήλ, θεολόγου

Πρωτότυπο κείμενο

11 Ο τε γαρ αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός πάντες˙ δι’ ην αιτίαν ουκ επαισχύνεται αδελφούς αυτούς καλείν, 12 λέγων˙ απαγγελώ το όνομά σου τοις αδελφοίς μου, εν μέσω εκκλησίας υμνήσω σε˙ 13 και πάλιν˙ εγώ έσομαι πεποιθώς επ’ αυτώ˙ και πάλιν˙ ιδού εγώ και τα παιδία ά μοι έδωκεν ο Θεός. 14 επεί ουν τα παιδία κεκοινώνηκε σαρκός και αίματος, και αυτός παραπλησίως μετέσχεν των αυτών, ίνα διά του θανάτου καταργήσει τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτ’ έστι τον διάβολον, 15 και απαλλάξη τούτους, όσοι φόβω θανάτου διά παντός του ζην ένοχοι ήσαν δουλείας. 16 ου γαρ δήπου αγγέλων επιλαμβάνεται, αλλά σπέρματος Αβραάμ επιλαμβάνεται. 17 όθεν ώφειλε κατά πάντα τοις αδελφοίς ομοιωθήναι, ίνα ελεήμων γένηται και πιστός αρχιερεύς τα προς τον Θεόν, εις το ιλάσκεσθαι τας αμαρτίας του λαού. 18 εν ώ γαρ πέπονθεν αυτός πειρασθείς, δύναται τοις πειραζομένοις βοηθήσαι.

Νεοελληνική Απόδοση

Γιατί όλοι έχουν τον ίδιο πατέρα: Και αυτός που εξαγνίζει και αυτοί που εξαγνίζονται. Γι’ αυτό και δεν ντρέπεται να τους ονομάζει αδέλφια. Όπως λέει η Γραφή: Θα διαλαλήσω στ’ αδέλφια μου το μεγαλείο σου, θα σε εξυμνήσω μέσα στη συνάθροιση. Και αλλού: Θα εμπιστευτώ τον εαυτό μου σε αυτόν. Και συνεχίζει: Να, εγώ και τα παιδιά που μου ‘δωσε ο Θεός. Επειδή λοιπόν «τα παιδιά» αυτά ήταν άνθρωποι, έγινε κι ο Ιησούς άνθρωπος, για να καταργήσει με τον θάνατόν του αυτόν που εξουσίαζε τον θάνατο, δηλαδή τον διάβολο, και μ’ αυτόν τον τρόπο να απελευθερώσει όσους ο φόβος του θανάτου τους είχε καταδικάσει να είναι δούλοι σ’ όλη τους τη ζωή. Είναι φανερό ότι δεν έρχεται να βοηθήσει αγγέλους, αλλά τους απογόνους του Αβραάμ. Έπρεπε λοιπόν να γίνει σ’ όλα όμοιος με τ’ αδέλφια του, ώστε να γίνει σπλαχνικός και πιστός αρχιερέας στην υπηρεσία του Θεού, για τη συγχώρηση των αμαρτιών του λαού. Έτσι, επειδή ο ίδιος υπέφερε και δοκιμάστηκε, μπορεί τώρα να βοηθήσει αυτούς που δοκιμάζονται.

Σχολιασμός

«Το απ’ αιώνος μυστήριον, ανακαλύπτεται σήμερον, και ο Υιός του Θεού, Υιός ανθρώπου γίνεται, ίνα του χείρονος μεταλαβών, μεταδώ μοι του βελτίονος. Εψεύσθη πάλαι Αδάμ, και Θεός επιθυμήσας ού γέγονεν· άνθρωπος γίνεται Θεός, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται...» (Δοξαστικό αίνων 25ης Μαρτίου).

Σήμερα, Δ΄ Κυριακή των Νηστειών, συμπίπτει φέτος να εορτάζεται ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Έτσι, το αποστολικό ανάγνωσμα, το οποίο προέρχεται από την Προς Εβραίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου, είναι «της εορτής» και τονίζει τη μέγιστη σημασία της ενανθρώπησης του Υιού και Λόγου του Θεού.

«Και αυτός που εξαγνίζει και αυτοί που εξαγνίζονται έχουν τον ίδιο Πατέρα». Ο Υιός και Λόγος του Θεού, ως « ο εκ του Πατρός γεννηθείς προ πάντων των αιώνων» (βλ. Σύμβολον της Πίστεως), είναι Υιός γνήσιος και μονογενής, προέρχεται από την ουσία του Πατέρα και είναι Θεός αληθινός. Εμείς οι άνθρωποι ως κτίσματα, είμαστε παιδιά του Θεού κατά χάριν και υιοθεσίαν. Εντούτοις, ο Υιός του Θεού δεν ντρέπεται να μας αποκαλεί αδέλφια Του, εξαιτίας της χωρίς όρια ταπεινοφροσύνης, φιλοστοργίας και φιλανθρωπίας Του.

Στη συνέχεια ο Απόστολος των Εθνών διασαφηνίζει πως η σάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού δεν ήταν ούτε φανταστική ούτε εικονική, αλλά απόλυτα πραγματική: «επεί ουν τα παιδία κεκοινώνηκε σαρκός και αίματος, και αυτός παραπλησίως μετέσχε των αυτών». Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, στο βιβλίο «Έκδοσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως», σχολιάζει: «(Ο Θεός Λόγος) ως τέλειος Θεός κατά φύση έγινε ο ίδιος τέλειος άνθρωπος κατά φύση, αφού δεν δέκτηκε καμιά τροπή στη φύση της θεότητος ούτε έκανε φάντασμα την οικονομία της σωτηρίας, αλλά ενώθηκε καθ’ υπόσταση ασύγχυτα και αναλλοίωτα και αδιαίρετα με τη σάρκα, που πήρε από την αγία Παρθένο» [Κεφάλαιο Γ΄ 2 (46) ]. Κατ’ αυτό τον τρόπο, ο σαρκωθείς Ιησούς Χριστός μπορεί και καταργεί δια του θανάτου και της Αναστάσεώς Του την εξουσία του διαβόλου, που κατατυραννούσε τον άνθρωπο. Με το όπλο δηλαδή που για αιώνες ο διάβολος φόβιζε την οικουμένη, το θάνατο, ο Ιησούς Χριστός απελευθερώνει το ανθρώπινο γένος και χαρίζει σ’ αυτό την όντως ζωή.

Στο στίχο 16 ο Απόστολος Παύλος επεξηγεί γιατί ο Υιός του Θεού «κεκοινώνηκε σαρκός και αίματος»: επειδή «ούκ αγγέλων επιλαμβάνεται, αλλά σπέρματος Αβραάμ επιλαμβάνεται». Το ρήμα «επιλαμβάνεται» αποδεικνύει την άνευ ορίων αγάπη και ενδιαφέρον του Θεού για την ανθρώπινη φύση: την καταδίωξε, τη συνέλαβε, την φόρεσε αληθινά, αν και αυτή δια της αμαρτίας έφευγε πολύ μακριά Του. Πραγματικά! Αυτό δεν το χάρισε στους αγγέλους, αλλά με την Ανάσταση και την Ανάληψή Του, η σάρκα που είναι απ’ την ανθρώπινη φύση προσκυνείται από αγγέλους και αρχαγγέλους.

«Έπρεπε λοιπόν να γίνει σε όλα όμοιος με τα αδέλφια του». Αυτός που είναι «ο τη ουσία αναφής», αυτός που «στερέωσε τους ουρανούς πάλαι κατ’ αρχάς», αυτός που έχει «δρακί την πάσαν κτίσιν» (πρβ. Δοξαστικό Θ΄ Μ. Ώρας Χριστουγέννων), φρόντισε να γίνει σε όλα αδελφός μας: κυοφορήθηκε, γεννήθηκε, τράφηκε, μεγάλωσε, έπαθε, πέθανε, τάφηκε. Έγινε έτσι αληθινός αρχιερέας για μας προς τον Πατέρα, δυνατός να προσφέρει θυσία το ίδιό Του το Σώμα και το Αίμα, καθαρίζοντας και απαλλάσοντάς μας από τα αμαρτήματά μας.

Το αποστολικό ανάγνωσμα τελειώνει με τη διαβεβαίωση πως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μπορεί τώρα να βοηθά όσους δοκιμάζονται, μιας και ο Ίδιος υπέφερε και δοκιμάστηκε. Έπαθε λοιπόν ο Κύριος ότι και εμείς παθαίνουμε, γεύτηκε τον ανθρώπινο πόνο στο ακρώτατό του σημείο· κατ’ αυτό τον τρόπο γνωρίζει και ως άνθρωπος τι είναι η θλίψη, τι είναι οι πειρασμοί στη ζωή. Επομένως, γνωρίζει να συμπάσχει με μας, έχοντας πάντοτε τεταμένη «χείρα βοηθείας» προς τον άνθρωπο.

Σήμερα, που όπως προαναφέραμε η Εκκλησία μας εορτάζει το κοσμοσωτήριο γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, γίνεται η φανέρωση «του απ’ αιώνος μυστηρίου» και τελεσιουργείται «της σωτηρίας ημών το Κεφάλαιον» (πρβ. Απολυτίκιο Ευαγγελισμού). Ο Υιός και Λόγος του Θεού γίνεται κοινωνός «σαρκός και αίματος», παίρνει από την αγία Παρθένο Μαρία την ανθρώπινη φύση, την ανακαινίζει και την επαναφέρει στο πρωτόκτιστο κάλλος, την ανεβάζει σε θεϊκό και ουράνιο ύψος. Ο Μέγας Βασίλειος, στην ευχή του Επινίκιου Ύμνου στη Θεία Λειτουργία, αναφέρει χαρακτηριστικά: «( Ο Υιός), εκ Παρθένου αγίας σαρκωθείς εκένωσεν εαυτόν, μορφήν δούλου λαβών, σύμμορφος γενόμενος τω σώματι της ταπεινώσεως ημών, ίνα ημάς συμμόρφους ποιήση της εικόνος της δόξης αυτού».

Μεγάλο λοιπόν και σπουδαίο το νόημα της σημερινής εορτής! Και ασφαλώς, πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η Αειπάρθενος Μαρία, η οποία έκλινε ταπεινά τον αυχένα στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας λέγοντας: «Ιδού η δούλη Κυρίου» (Λουκ. 1, 38). Ας φωνάξουμε λοιπόν προς τη Θεοτόκο κι εμείς, μαζί με τον πρωτοστάτη Άγγελο:

«Χαίρε, του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις· χαίρε, των δακρύων της Εύας η λύτρωσις.
Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τον Ήλιον· χαίρε, γαστήρ ενθέου σαρκώσεως.
Χαίρε, δι’ ης νεουργείται η κτίσις· χαίρε δι’ ης βρεφουργείται ο Κτίστης.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε!» (Ακάθιστος Ύμνος).

Αναδημοσίευση: Ιερά Μητρόπολη Κωνσταντίας

Βιομετρικές ταυτότητες στῆν Ἰνδία! Ὑπάρχουν ἀκόμη κάποιοι πού λένε ὅτι εἶναι φαντασία κάποιων Χριστιανῶν;

Bρῆκαν τήν Ἰνδία γιά μαζικό πείραμα. Γ ι α τ ί ;
Ἐπειδή:
α) Εἶναι μία τεράστια χώρα πού καλύπτει τό 1/5 τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ.  Ἄν τσιπαριστοῦν ὅλοι αὐτοί, θά εἶναι μία δυναμική ἀρχή γιά τή Νέα Τάξη Πραγμάτων πού ἀποβλέπει στήν ὑποδούλωση ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας!

β) Εἶναι μία χώρα μέ χαμηλό βιοτικό καί μορφωτικό ἐπίπεδο, μιά πού τό 70% τοῦ πληθυσμοῦ της ἀποτελεῖται ἀπό φτωχούς καί ἀμόρφωτους  ἀνθρώπους, μέ καθημερινό τους πρόβλημα τήν ἐπιβίωση. Εὔκολο εἶναι νά ξεγελαστοῦν καί νά παραπλανηθοῦν σέ ἐπικίνδυνα συστήματα παρακολούθησης καί χειραγώγησης, ἄν τούς τάξουν ὅτι θά τούς ἀνακουφίσουν τήν καθημερινότητα καί τά προβλήματά τους.
Ἤ καί τίποτε νά μήν τούς τάξουν, ἡ ἐξαθλίωσή τους δέν τούς ἀφήνει μεγάλα περιθώρια σκέψης, ἀνάλυσης καί ἀντίστασης. Μήπως μᾶς θυμίζει κάτι αὐτό μέ τόν βομβαρδισμό τῆς Ἑλλάδας μέ τά  ἀντικοινωνικά μέτρα πού λαμβάνονται κάθε λίγο καί μέ τήν οἰκονομική ἐξαθλίωση στήν ὁποία "τελείως συμπτωματικά" μᾶς ὁδηγοῦν).

Ἐδῶ ἐξαπατῶνται ἐπιστήμονες καί πολυμορφωμένοι ἄνθρωποι μέ λυμένο τό βιοποριστικό τους πρόβλημα, μέ χρόνο, ἄνεση, μόρφωση καί τεχνολογικά μέσα, πού τούς παρέχουν τή δυνατότητα νά ψάξουν καί νά βροῦν τήν ἀλήθεια. Κι ὅμως, πλανῶνται!  Ἐξοῦ καί ἡ τόση ἀπιστία στόν κόσμο! Μήπως ἀνήκουμε κι ἐμεῖς σ' αὐτούς;
Θά φανεῖ ἀπό τό στρατόπεδο πού θά ἐπιλέξουμε, ὅταν  θά κληθοῦμε ὁριστικά νά ἀποφασίσουμε στήν ἐρώτηση:  Σταυρός ἤ ψωμί; Φιλάνθρωπος Θεός ἤ ἀντίχριστο κι ἀπάνθρωπο σύστημα;
 
γ) Εἶναι μία χώρα πολυθεϊστική. Οἱ δοξασίες τους ἔχουν νά κάνουν μέ δαιμονικές ἀνθρωποτερατοζωώμορφες θεότητες πού συνδέονται μέ περίπλοκες καί ἀποκρυφυστικές ἱστορίες, πρᾶγμα πού σημαίνει ὅτι δέν πρόκειται νά ἀντιδράσουν σέ θέματα πίστεως, τό ἀντίθετο, ἀποδεικνύονται πειθήνια πειραματόζωα. ( Μπορεῖτε νά πάρετε μία ἐλάχιστη γεύση ἐδῶ: )
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22733&subid=2&pubid=104885
http://www.artofwise.gr/html/categories_content/filosofia/evretirio_theon_indikes_kali.html
http://www.artofwise.gr/html/categories_content/filosofia/evretirio_theon_indikes_ganesa.html
http://www.artofwise.gr/html/categories_content/filosofia/evretirio_theon_indikes.html

Μᾶλλον συναινοῦν ὅπως ἀποδεικνύει τό βίντεο, ὡς σκοτισμένοι πνευματικῶς, στό σύστημα βιομετρικῆς ἀπογραφῆς, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ τόν προάγγελο τοῦ τελικοῦ χαράγματος μέ τόν δυσώνυμο ἀριθμό 666 καί τήν παγκόσμια ἐξουσία τοῦ Ἀντιχρίστου!
Ὁ Θεός νά μᾶς φυλάξει, ά μήν κάνουμε ποτέ κι ἐμεῖς τό ἴδιο! Ἡ κακή ἀρχή ἔγινε, πρέπει νά ἀναμένουμε ἄγρυπνοι...

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Μάρκ. 2, 1-12 (11-3-2012)

Πρωτότυπο κείμενο

Και  εισήλθε πάλιν εις Καπερναούμ δι' ημερών και ηκούσθη ότι εις οικόν εστί. και ευθέως συνήχθησαν πολλοί, ώστε μηκέτι χωρείν μηδέ τα προς την θύραν· και ελάλει αυτοίς τον λόγον.  Και έρχονται προς αυτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αιρόμενον υπό τεσσάρων. Και μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αυτώ δια τον όχλον, απεστέγασαν την στέγην όπου ην, και εξορύξαντες χαλώσι τον κράβαττον εφ' ω ο παραλυτικός κατέκειτο.  Ιδὼν δε ο Ιησούς την πίστιν αυτών λέγει τω παραλυτικώ· τέκνον, αφέωνται σοι αι αμαρτίαι σου.  ήσαν δε τινές των γραμματέων εκεί καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι εν ταις καρδίαις αυτών·  τι ούτος ούτω λαλεί βλασφημίας; τις δύναται αφιέναι αμαρτίας ει μη εις ο Θεός;  και ευθέως επιγνοὺς ο Ιησούς τω πνεύματι αυτού ότι ούτως αυτοι διαλογίζονται εν εαυτοίς είπεν αυτοίς· τί ταύτα διαλογίζεσθε εν ταις καρδίαις υμών; τί εστίν ευκοπώτερον, ειπείν τω παραλυτικώ, αφέωνταί σου αι αμαρτίαι, ή ειπείν, έγειρε και άρον τον κράβαττόν σου και περιπάτει;  ίνα δὲ ειδήτε ότι εξουσίαν έχει ο υιὸς του ανθρώπου αφιέναι επὶ της γης αμαρτίας - λέγει τω παραλυτικώ·  σοὶ λέγω, έγειρε και άρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ύπαγε εἰς τὸν οικόν σου.  και ηγέρθη ευθέως, και άρας τὸν κράβαττον εξήλθεν έναντίον πάντων, ώστε εξίστασθαι πάντας και δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ότι ουδέποτε ούτως είδομεν.

Απόδοση στη νεοελληνική

Ύστερα από μερικές μέρες μπήκε πάλι ο Ιησούς στην Kαπερναούμ και διαδόθηκε ότι βρίσκεται σε κάποιο σπίτι. Aμέσως συγκεντρώθηκαν πολλοί, ώστε δεν υπήρχε χώρος ούτε κι έξω από την πόρτα και τους κήρυττε το μήνυμά του. Έρχονται τότε   προς αυτόν, φέρνοντας έναν παράλυτο, που τον βάσταζαν τέσσερα άτομα. Kι επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν κοντά στον Ιησού εξαιτίας του πλήθους, έβγαλαν τη στέγη πάνω από κει που ήταν ο Ιησούς, έκαναν ένα άνοιγμα και κατέβασαν το κρεβάτι, πάνω στο οποίο ήταν ξαπλωμένος ο παράλυτος. Όταν είδε ο Iησούς την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: «Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες» . Κάθονταν όμως εκεί μερικοί γραμματείς και συλλογίζονταν μέσα τους: «Πώς μιλάει αυτός έτσι, προσβάλλοντας το Θεό; Ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες; Μόνον ένας, ο Θεός». Αμέσως κατάλαβε ο Iησούς ότι αυτά σκέφτονται και τους λέει: «Γιατί κάνετε αυτές τις σκέψεις στο μυαλό σας; Tι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου ή να του πω: Σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα; Για να μάθετε λοιπόν, ότι ο Υιός του Ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες πάνω στη γη» ― λέει στον παράλυτο: « Σε εσένα το λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Εκείνος σηκώθηκε αμέσως, πήρε το κρεβάτι του και μπροστά σε όλους βγήκε έξω, έτσι που όλοι θαύμαζαν και δόξαζαν το Θεό: «Τέτοια πράγματα ποτέ ως τώρα δεν είδαμε»!

Σχολιασμός

Η ευαγγελική περικοπή (Μάρκ. 2, 1-12) της Β΄ Κυριακής των Νηστειών διηγείται τη θαυματουργική θεραπεία του παραλυτικού στην Καπερναούμ. Το γεγονός του θαύματος στην Καπερναούμ φέρνει ενώπιόν μας το πρόβλημα της αμαρτίας του ανθρώπου, που έφερε στον κόσμο τον πόνο, τη λύπη, την ασθένεια, το θάνατο. Από την άλλη προβάλλει την αλήθεια ότι ο Χριστός μας λυτρώνει από την αμαρτία και κατά συνέπεια μας σώζει απ' όλα τα βάσανα και τις συμφορές.

«Και ευθέως συνήχθησαν πολλοί, ώστε μηκέτι χωρείν μηδέ τα προς την θύραν· και ελάλει αυτοίς τον λόγον». Βλέπουμε τους ανθρώπους να διψούν να ακούσουν το λόγο του Κυρίου.  Ο Ευαγγελιστής Μάρκος θέλει να μας δείξει το πόσο σημαντικός για αυτούς και συγχρόνως και για εμάς είναι ο λόγος του Χριστού. Ο Χριστός σε όλη τη διάρκεια της επίγειας παρουσίας Του επεδίωκε και με τα λόγια του να παρηγορήσει και να βοηθήσει τους έχοντας ανάγκη. 
   

«Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου». Ο Κύριος βλέποντας τη μεγάλη πίστη των τεσσάρων ανδρών που μετέφεραν τον παραλυτικό, αλλά και του ιδίου του παραλυτικού, του χαρίζει το σπουδαιότερο δώρο: την άφεση των αμαρτιών. Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι που παρακολουθούσαν κατηγορούν μέσα τους το Χριστό ότι βλασφημεί, αφού η άφεση των αμαρτιών είναι αποκλειστικό έργο του Θεού. Ο Κύριος που γνωρίζει τις καρδίες των ανθρώπων κατάλαβε ότι οι παρόντες Γραμματείς και Φαρισαίοι είχαν σκανδαλιστεί. Θέλοντας να δείξει ότι τα λόγια του δεν είναι ανενεργά και ότι αυτός είναι ο Κύριος των πάντων, τότε προστάζει το παραλυτικό να σηκωθεί να πάρει το κρεβάτι του και να πάει στο σπίτι του. Έτσι ο Χριστός φανερώνει τη θεία φύση του, τόσο δια της αφέσεως των αμαρτιών, όσο και με τη θεραπεία του παραλυτικού.  Αν για το πρώτο ο Χριστός κατηγορήθηκε για βλασφημία, για το δεύτερο δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι έργο της θείας φύσης Του (Γρηγορίου Παλαμά, ΕΠΕ, τόμος 9, σελ. 269, 11). Με τα λόγια αυτά κατανοούμε ότι  κύριος πάνω σε όλη την κτίση είναι ο Χριστός. Είναι αυτός που έπλασε τον άνθρωπο και που τώρα τον αναπλάθει σώζοντας τον από την αμαρτία, τη φθορά και το θάνατο. Η θεραπεία του παραλυτικού από τον Ιησού Χριστό φανερώνει την διττή όψη της αμαρτίας. Φαινομενικά ο παραλυτικός είναι κατάκοιτος, υποφέρει και βασανίζεται από αρρώστια που έχει αχρηστεύσει την φυσική υπόσταση του σώματος του. Πριν όμως από την σωματική εκδήλωση του παρά φύσιν, που είναι η αρρώστια, ο παραλυτικός δέχεται τη συγχώρηση των ψυχικών του αμαρτημάτων. Γι’ αυτό, όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ο Κύριος διά του θαύματος της θεραπείας του παραλυτικού φανερώνει ότι είναι ο δημιουργός και της ψυχής και του σώματος. Θεράπευσε την παράλυση και της ψυχής και του σώματος και με τη φανερή θεραπεία δηλοποίησε την αφανή συγχώρηση (Ιω. Χρυσοστόμου, Eις το κατά Ματθαίον, PG 57, 361).

«Kαι ηγέρθη ευθέως, και άρας τὸν κράβαττον εξήλθεν έναντίον πάντων». Όπως τονίσαμε αυτή η έγερση δεν δηλώνει μόνο τη σωματική θεραπεία αλλά και πρωτίστως την ψυχική. Το «ηγέρθη ευθέως» θα μπορούσαμε να το παραβάλουμε με την κίνηση της μετανοίας, να σηκώνεται κανείς από τον λήθαργο, την πτώση και την ακινησία της αμαρτίας και να βαδίζει την αληθινή ζωή, μέσα στη χάρη του Θεού.

Αναδημοσίευση: Ιερά Μητρόπολη Κωνσταντίας