Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Σωτηρία ανθρώπου

Ολόκληρο το σώμα σώζεται εν Χριστώ όταν όλοι υποτασσόμαστε στον πλησίον μας σύμφωνα με το χάρισμα που έχει δοθεί στον καθένα. Ο ισχυρός να φροντίζει τον αδύνατο και ο αδύνατος να υπολογίζει τον ισχυρό. Ο πλούσιος να βοηθάει τον φτωχό και ο φτωχός να ευχαριστεί τον Θεό που του έδωσε την δυνατότητα να αναπληρώνει διαφορετικά αυτό το υστέρημά του. Ο σοφός να φανερώνει την σοφία του όχι με τα λόγια αλλά με τα αγαθά έργα. Ο ταπεινός να μην επιδεικνύει τον εαυτό του αλλά να αφήνει τους άλλους να τον αναγνωρίζουν. Και ο αγνός να μην επαίρεται για το σώμα του αλλά να γνωρίζει ότι άλλος είναι εκείνος που του χορηγεί την εγκράτεια.

Άγιος Κλήμης Ρώμης

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Σύλληψις τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννoυ

Ἔτσι προφήτευσε ὁ προφήτης Ἠσαΐας γιὰ τὸν Πρόδρομο τοῦ Κυρίου, Ἰωάννη: «Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ». Δηλαδή, φωνὴ ἀνθρώπου, ποὺ φωνάζει στὴν ἔρημο καὶ λέει: «Ἑτοιμάστε τὸν δρόμο, ἀπ’ ὅπου θὰ ἔλθει ὁ Κύριος σὲ σᾶς.

Κάνετε ἴσιους καὶ ὁμαλοὺς τοὺς δρόμους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους θὰ περάσει». Ξεριζῶστε, δηλαδή, ἀπὸ τὶς ψυχές σας τὰ ἀγκάθια τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν καὶ ρίξτε μακριὰ τὰ λιθάρια τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ τῆς πώρωσης καὶ καθαρίστε μὲ μετάνοια τὸ ἐσωτερικό σας, γιὰ νὰ δεχθεῖ τὸν Κύριο.

Ἡ φωνὴ αὐτή, ποὺ ἦταν ὁ Ἰωάννης, γεννήθηκε μὲ θαυμαστὸ τρόπο. Ὁ Πατέρας του Ζαχαρίας ἦταν ἱερέας. Τὴν ὥρα τοῦ θυμιάματος μέσα στὸ θυσιαστήριο, εἶδε ἄγγελο Κυρίου, ποὺ τοῦ ἀνήγγειλε, ὅτι θὰ ἀποκτοῦσε γιὸ καὶ θὰ ὀνομαζόταν Ἰωάννης. Ὁ Ζαχαρίας σκίρτησε ἀπὸ χαρά, ἀλλὰ δυσπίστησε.
Ἡ γυναῖκά του ἦταν στείρα καὶ γριά, πῶς θὰ γινόταν αὐτὸ ποὺ ἄκουγε; Τότε ὁ ἄγγελος τοῦ εἶπε ὅτι γιὰ νὰ τιμωρηθεῖ ἡ δυσπιστία του, μέχρι νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ βουλὴ τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς θὰ ἔμενε κωφάλαλος.

Πράγματι, ἡ Ἐλισάβετ συνέλαβε, καὶ μετὰ ἐννιὰ μῆνες ἔκανε γιό. Μετὰ ὀκτὼ ἡμέρες, στὴν περιτομὴ τοῦ παιδιοῦ, οἱ συγγενεῖς θέλησαν νὰ τοῦ δώσουν τὸ ὄνομα τοῦ πατέρα του, Ζαχαρία. Ὅμως, ὁ Ζαχαρίας, ἔγραψε ἐπάνω σὲ πινακίδιο τὸ ὄνομα Ἰωάννης. Ἀμέσως δέ, λύθηκε ἡ γλώσσα του, καὶ ἡ χαρὰ γιὰ ὅλους ἦταν μεγάλη.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἡ πρῴην οὐ τίκτουσα, στεῖρα εὐφράνθητι. Ἰδοὺ γὰρ συνέλαβες, Ἡλίου λύχνον σαφῶς, φωτίζειν τὸν μέλλοντα, πᾶσαν τὴν οἰκουμένην, ἀβλεψίᾳ νοσοῦσαν. Χόρευε Ζαχαρία, ἐκβοῶν παρρησίᾳ· Προφήτης τοῦ Ὑψίστου, ἐστὶν ὁ μέλλων τίκτεσθαι.

Κοντάκιον. Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.
Εὐφραίνεται λαμπρῶς, Ζαχαρίας ὁ μέγας, καὶ ἡ πανευκλεής, Ἐλισάβετ ἡ σύζυξ, ἀξίως συλλαμβάνουσα, Ἰωάννην τὸν Πρόδρομον, ὃν Ἀρχάγγελος, εὐηγγελίσατο χαίρων, καὶ οἱ ἄνθρωποι, ἀξιοχρέως τιμῶμεν, ὡς μύστην τῆς χάριτος.

Μεγαλυνάριον.
Στεῖρα καὶ πρεσβῦτις θείᾳ βουλῇ, καρπὸν συλλαμβάνει, τὸν ὑπέρτερον Προφητῶν, τὸν τὴν ἀκαρπίαν, ψυχῶν μέλλοντα τέμνειν, ἀξίνῃ μετανοίας· ὃν μεγαλύνομεν.


Nα διατηρήσεις την ειρήνη της ψυχής σου

«Αν θέλεις να διατηρήσεις την ειρήνη της ψυχής σου,
να αποφεύγεις με κάθε τρόπο
να κρίνεις τους άλλους.
Με το να μην κρίνεις τους άλλους και να μένεις εν σιωπή,
περιφρουρείς την ειρήνη.
Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση,
δέχεται θείες αποκαλύψεις».

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Νά ἔχεις πάντοτε τήν ἐλπίδα σου στό Θεό

Ὁ ὑπομονετικός ἄνθρωπος χαίρει στίς θλίψεις, ἀγάλλεται στίς δοκιμασίες, εἶναι ἕτοιμος στήν ὑπακοή, εἶναι ὡραῖος στή μακροθυμία... Εὐλογεῖ ἐκείνους πού τόν ὑβρίζουν καί εἰρηνεύει ἐκείνους πού φιλονικοῦν μαζί του. Εἶναι ἕτοιμος στίς νηστεῖες, ὑπομονετικός στίς προσευχές, ἄμεμπτος στήν ἐκτέλεση τῶν καθηκόντων του, δέχεται εὔκολα τίς ὑποδείξεις καί συμβουλές τῶν ἄλλων, προσφέρει χαρούμενα τίς ὑπηρεσίες του.... καί σέ κάθε πρᾶγμα εἶναι πρόθυμος...
... Ὀφείλεις λοιπόν, ἀδελφέ, νά σηκώνεις τό σταυρό σου κάθε ἡμέρα μέ ὑπομονή. Δηλαδή, νά ὑποφέρεις γιά τό Χριστό κάθε θλίψη... καί ἔχεις πάντοτε τήν ἐλπίδα σου στό Θεό...

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Η ύψωση του Τιμίου Σταυρού

Δυο φορές τον χρόνο εορτάζει πανηγυρικά η Εκκλησία μας τον Τίμιον Σταυρόν. Μια για την ανεύρεση του την 6ην Μαρτίου του 326 μ.Χ. και μία κατά την Ύψωση του την 14ην Σεπτεμβρίου, στα εγκαίνια του Ναού της Αναστάσεως, που υπάρχει μέχρι σήμερα. Το σημαντικόν, και όχι πολύ γνωστόν, στον διπλόν αυτόν έορτασμόν είναι το γεγονός ότι αποκαλύπτεται άλλο ένα μέγα μυστήριον της απερίγραπτης αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο και μάλιστα κατά την θεία λατρεία, που ενώνει την γη με τον ουρανό.
Η ανεύρεση και ύψωση του Τιμίου Σταυρού, που είναι η σημαία της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, έγινε με τρόπον θαυμαστόν και υπερθαύμαστον από την Αγίαν Ελένην την Ισαπόστολον, που είχε μεταβή...
... για προσκύνηση στους Άγιους Τόπους και με την ρητήν εντολήν του γιου της αυτοκράτορας Κωνσταντίνου να βρή τον Τίμιον Σταυρόν, τον οποίον είχαν εξαφανίσει οι αντίχριστοι Εβραίοι και οι ειδωλολάτρες. Είχαν ρίξει και τους τρείς σταυρούς σε έναν βαθύ λάκκον και τον σκέπασαν με χώματα και πέτρες και πολλά σκουπίδια. Εκεί έμεινε ο Τίμιος Σταυρός για περισσότερα από τριακόσια χρόνια. 
Όταν η Αγία Ελένη με τους συνοδούς της άρχισε τις έρευνες, μια νεαρή Εβραιοπούλα οδήγησε την Βασιλομήτορα στον Ιούδα, πού έμενε στα Ιεροσόλυμα, διότι εκείνος εγνώριζε από τους παλαιοτέρους την τοποθεσία, όπου είχαν ρίξει τους τρεις σταυρούς. Εκεί μάλιστα φύτρωνε κάθε χρόνον μόνο του και το ευωδιαστό «βασιλικό χόρτο», αυτό, που λέγεται και σήμερα βασιλικός. Πήγε, λοιπόν, η Αγ. Ελένη στην τοποθεσία αυτή και πριν δώση εντολή να αρχίσουν οι ανασκαφές, γονάτισε και προσευχήθηκε θερμά στον Χριστόν. Μόλις όμως σηκώθηκε στα πόδια της και πριν να πει μια λέξη, έγινε μέγας σεισμός, μόνον στο σημείον αυτό, και το έδαφος σχίστηκε σε μεγάλο βάθος. Τότε άρχισαν αμέσως οι ανασκαφές και σε λίγη ώρα βρέθηκαν και οι τρεις σταυροί, προς γενικήν κατάπληξιν όλων των παρισταμένων. 
Όλοι έκλαιγαν από χαρά και άλλοι δόξαζαν τον Θεόν και προσεύχονταν. Η στιγμή ήταν μοναδική και πανίερη. Καθάρισαν τους τρεις σταυρούς από τα χώματα, μολονότι, βρέθηκαν σε ένα κοίλωμα της γης και ήταν καλά προστατευμένοι. Δεν ήξεραν όμως ποιος από τους τρεις ήταν ο Σταυρός επάνω στον όποιον σταυρώθηκε ο Χριστός. Εκεί κοντά βρισκόταν σε μια καλύβα μια ετοιμοθάνατη γυναίκα, που έπασχε από χρόνια ασθένεια. Η  Αγ. Ελένη σκέφθηκε αμέσως ότι ο πραγματικός Τίμιος Σταυρός θα θεράπευε αμέσως την γυναίκα, εάν της έβαζαν πάνω της τον Σταυρόν του Κυρίου. Έτσι έβαλαν διαδοχικά τους δύο πρώτους σταυρούς, αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Μόλις όμως έβαλαν στο σώμα της τον τρίτον Σταυρόν, η ετοιμοθάνατη γυναίκα έγινε αμέσως καλά και σηκώθηκε στα πόδια της. Έτσι αποδείχτηκε ότι αυτός ήταν ο πραγματικός Τίμιος Σταυρός. Και όπως γράφει και ο Ευθύμιος Ζυγαβηνός στον Σταυρόν του Κυρίου υπήρχε και η μικρή σανίδα με την επιγραφή «Ι.Ν.Β.Ι.» (Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων), πού είχε βάλει ο Πόντιος Πιλάτος. 
Αμέσως μετά την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού η Αγ. Ελένη, έχτισε (στον Γολγοθά τον Ναόν της Αναστάσεως και στην συνέχεια τον Ναόν της Γεννήσεως στο Σπήλαιον της Βηθλεέμ και τον Ναόν του Όρους των Ελαίων. Και όταν ο Πατριάρχης Μακάριος έστησε τον Τίμιον Σταυρόν στον ναόν του Πατριαρχείου για προσκύνηση από τον πιστόν λαόν, ήταν η 14η Σεπτεμβρίου του 326 και γι’ αυτό καθιερώθηκε από τότε να εορτάζεται το γεγονός της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού από την Εκκλησίαν την ημέραν αυτήν. Την ίδιαν ήμερα εορτάζεται και η δεύτερη Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, που έγινε από τον αυτοκράτορα Ηράκλειον (628 μ.Χ.), όταν ενίκησε τους Πέρσες, οι οποίοι είχαν κλέψει τον Τίμιον Σταυρόν άπο τα Ιεροσόλυμα. Σήμερα το μεγαλύτερον τεμάχιον του Τιμίου Σταυρού διασώζεται στον Άγιον Όρος, στην Ί. Μονή Ξηροποτάμου.

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

«Η 8χρονη κόρη μου έχει καρκίνο»


Συγκλονιστική αφήγηση μάνας για το καρκινοπαθές κοριτσάκι της.
Mary Evelyn King – Aντιμέτωπη με την ασθένεια (νευροβλάστωμα)

1. Γράφει η μητέρα της Edna.

… Πριν 5 χρόνια περίπου, είχαμε ζητήσει την προσευχή σας για την μικρή Μαρία Εβελίνα που έπασχε από καρκίνο, και πραγματικά σε αυτό το διάστημα η μικρή θεραπεύθηκε και σταμάτησε τις χημειοθεραπείες. Όμως πριν κλείσει η πενταετία από την ημέρα που θεραπεύθηκε η μικρή Μαρία Εβελίνα χτυπήθηκε και πάλι από τον καρκίνο. Θέλουμε και πάλι να ζητήσουμε τις καθημερινές προσευχές όλων σας….


«Η Μαρία Εβελίνα, άρχισε να κουτσαίνει πάλι, αρχές Ιανουαρίου. Η ακτινογραφία έδειξε κάτι παράξενο στο ίδιο σημείο. Δεν φαινόταν κάτι σοβαρό και μετά από μια ημέρα περίπου σταμάτησε να κουτσαίνει αλλά ο γιατρός της προγραμμάτισε να κάνει αξονική και MIBG για να είμαστε σίγουροι. Η αξονική ήταν Τρίτη, και όλα έδειξαν καλά. Το MIBG ήταν εχθές και μας έδειξε ότι έχει προσβληθεί και πάλι με καρκίνο στα κόκκαλα και στο νωτιαίο μυελό. Θα συναντηθούμε με τον γιατρό τη Δευτέρα για να μας ανακοινώσει πώς θα πολεμήσουμε τον καρκίνο. Γνωρίζουμε ότι η Μαίρη Έβελιν ήταν και πάντα θα είναι ασφαλής στα χέρια του Θεού. Το έλεός Του το έχουμε δει φανερά στη διάρκεια της ζωής της και Του έχουμε εμπιστοσύνη ότι θα συνεχίσει να την προσέχει είτε ζει, είτε όχι!

Όταν της το είπαμε, δεν έδειξε να αντιδρά πολύ, νομίζω ότι προσπαθούσε να είναι δυνατή για εμάς. Αφού λίγο το σκέφθηκε, είπε η ίδια στον καρκίνο ότι «μια φορά σε νίκησα και πάλι θα σε νικήσω χτυπώντας στο κέντρο σου». Μιλήσαμε ότι ο Θεός είναι πιο δυνατός από τον καρκίνο, που δεν μπορεί ούτως ή άλλως να βλάψει την ψυχή της. Έφαγε κάτι, και πήγε να δει μίκυ-μάους. Μόλις είδα τη δύναμη που είχε η Μαίρη Έβελιν, με ώθησε να συγκεντρωθώ και να συνειδητοποιήσω πως πρέπει να αντιμετωπίσω αυτή τη μάχη. Η ζωή είναι γεμάτη με λύπες για όλους μας. Θα διέλθουμε τόσο τις καλές στιγμές όσο και τις κακές στιγμές, γνωρίζοντας ότι το έλεος του Θεού είναι ανώτερο από ό,τι μπορούμε να καταλάβουμε.

Σήμερα στείλαμε την Μαίρη Έβελιν στο σχολείο για να συνεχίσει το κανονικό της πρόγραμμα. Είχε λίγο πόνο στα πόδια της, αλλά γενικά ήταν καλά. Στο σχολείο έτρεχε και πήδαγε παντού. Σας παρακαλούμε να μας έχετε στις προσευχές σας, τώρα που διανύουμε αυτό το καινούργιο και δύσκολο κεφάλαιο. Εμείς φυσικά είμαστε συντετριμμένοι, αλλά προσπαθούμε να αρχίσουμε να το συνηθίζουμε. Υπάρχει ακόμα ελπίδα και θα το παλαίψουμε με τα όπλα της προσευχής και τα φάρμαικα, όσο υπάρχει ελπίδα. Η ανώτατη ελπίδα της βέβαια, είναι φυσικά η αιώνια ζωή που καμμιά αρρώστια ή θάνατος δεν μπορεί να την στερήσει, και εάν ο θεός με τη σοφία Του διαλέξει να την πάρει νωρίτερα, θα κάνουμε προσευχή να μας χαρίσει την χάρη να Του έχουμε εμπιστοσύνη και υπομονή γ’αυτή τη μέρα που θα ξανασυναντηθούμε, γνωρίζοντας ότι ο σύνδεσμος της αγάπης που Εκείνος μας έχει, ποτέ δεν θα διαρραφεί. Σας παρακαλώ προσευχηθείτε να είμαστε δυνατοί, να έχουμε ειρήνη και εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού καθώς ξεδιπλώνει τη ζωή της.
Το βράδυ, η Μαίρη Έβελιν στη βραδινή προσευχή της, ζήτησε από τον Θεό να νιώσει καλύτερα η μητέρας της, ενώ πολύ σύντομα ζήτησε κάτι για την ανάρρωση της υγείας της. Είναι ο ήρωάς μου και μαζί με τη χάρη του Θεού, θα διασχίσουμε αυτή την πορεία ό,που και εάν μας βγάλει».
Mary Evelyn King 2.

Η μητέρα της Edna, συνεχίζει:

Τον Ιούνιο του 2005, στην επτάχρονη κόρη μας Μαρία Εβελίνα, διαγνώσθηκε νευροβλάστωμα στο τέταρτο στάδιο. Αυτή η σπάνια μορφή παιδικού καρκίνου, προσβάλει ένα στα 100.000 παιδιά το χρόνο. Συνήθως, η ασθένεια αυτή ανακαλύπτεται, όταν το παιδί είναι δύο ετών και σχεδόν ποτέ δεν ανακαλύπτεται εάν δεν έχει ήδη εξαπλωθεί στο νωτιαίο μυελό και στους λεμφαδένες, γιατί δεν έχει καθόλου συμπτώματα μέχρι αυτό το στάδιο. Ο πιο επιθετικός τύπος αυτού του καρκίνου, είναι το πέμπτο στάδιο. Η Μαρία Εβελίνα, δεν γεννήθηκε με τον καρκίνο, πιθανόν άρχισε η εξάπλωσή του ακριβώς μερικούς μήνες πριν τον ανακαλύψουμε.

Όταν έγινε η διάγνωση, υπήρχε ένας πολύ μεγάλος όγκος στην κοιλιακή χώρα, και υπήρχαν σημάδια ότι ο καρκίνος ανέβαινε προς το στήθος, γύρω από τη σπονδυλική στήλη και την αορτή. Ο καρκίνος είχε επίσης απλωθεί στους λεμφαδένες, στα οστά και στο νωτιαίο μυελό. Το ποσοστό να θεραπευθεί ολοκληρωτικά και να μην έχουμε κάποια μετάσταση μετά την θεραπεία είναι 30%-40%. Αισθανθήκαμε πολύ μεγάλη λύπη, αλλά είχαμε και πολύ μεγάλη ελπίδα. Έλαβε τις καλύτερες θεραπείες και χιλιάδες άνθρωποι ανά τον κόσμο, προσευχόντουσαν γι’αυτήν. Ένα τόσο μικρό κοριτσάκι, γεμάτο ζωή και χαρά με πολύ δυνατή πίστη.

Πριν γίνει η διάγνωση, είχε ουρολοιμώξεις για αρκετές εβδομάδες και παρότι έπαιρνε αντιβιώσεις ξαναεμφανιζόντουσαν και μετά την θεραπεία και παράλληλα κούτσαινε αρκετά. Στον ύπνο της έκλαιγε, γιατί πονούσαν αρκετά τα πόδια της. Δύο γιατροί μας είπαν ότι δεν ήταν τίποτα και να μην ανησυχούμε, δεν περάσαν όμως λίγες ώρες και μετά από εξετάσεις που έκανε η Μαρία Εβελίνα, οι γιατροί μας είπαν ότι βρίσκεται στο τέταρτο στάδιο του νευροβλαστώματος και σε δύο ημέρες αρχίσαμε θεραπεία.

Η Μαρία Εβελίνα, έκανε έξι κύκλους χημειοθεραπείας, με αποτέλεσμα να μικρύνει ο όγκος. Ο νωτιαίος μυελός της βρέθηκε επίσης καθαρός. Έκανε μια εγχείρηση δέκα ωρών για να της αφαιρέσουν τον όγκο, ο οποίος είχε σχήμα αχλαδιού και κατάφεραν να της αφαιρέσουν το 95%. Ο καρκίνος που είχε απομείνει ή βρισκόταν ψηλά στο στήθος της ή ήταν πολύ επικίνδυνο να τον αφαιρέσουν. Μετά από σύντομη ανάρρωση ήταν έτοιμη να ξεκινήσει τη δύσκολη θεραπεία της. Έκανε χημειοθεραπεία και για δεκαέξι ημέρες ραδιοθεραπεία στη σπονδυλική στήλη, στο στήθος και στην κοιλιακή χώρα, χωρίς να χρησιμοποιηθεί νάρκωση. Τελευταία έκανε και μια συγκεκριμένη θεραπεία, για έξι μήνες για να αποφύγουμε την υποτροπή.

Στη διάρκεια όλων αυτών, την αφήναμε να παρακολουθεί το νηπιαγωγείο, να πηγαίνει στην εκκλησία και γενικά να ζει όσο μπορούσε μια φυσιολογική ζωή. Όλοι προσπαθούσαμε να βλέπουμε τα πράγματα θετικά. Η οικογένειά μας και οι φίλοι μας, μας βοήθησαν πάρα πολύ κατά τη διάρκεια όλης αυτής της περιπέτειας.

Η Μαρία Εβελίνα βγήκε από αυτή την εμπειρία ένα χαρούμενο και συνειδητοποιημένο παιδί, το οποίο απέκτησε καλό χαρακτήρα.



Πριν τέσσερα χρόνια παρακάλεσα τους αναγνώστες της ιστοσελίδαςwww.caringbridge.org/visit/maryevelynking τα εξής: «να προσευχηθούν για την επιτυχία της χημειοθεραπείας και να μην υποφέρει από σοβαρές παρενέργειες ή μολύνσεις. Να προσευχηθούν για εμάς, να έχουμε ειρήνη και ελπίδα. Να προσευχηθούν για να φύγουν οι φόβοι της. Εμείς προσευχόμαστε στο Θεό να την θεραπεύσει τελείως. Γνωρίζουμε ότι ο Θεός θα δοξασθεί στη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας και προσευχόμαστε η περιπέτεια της ασθένειάς της να γίνει με οποιοδήποτε τρόπο ευλογία και για άλλους. Δεν γνωρίζουμε ακόμη εάν η Μαρία Εβελίνα θα θεραπευθεί τελείως, αλλά ξέρουμε ότι η χημειοθεραπεία πέτυχε, είχε βέβαια μερικές μολύνσεις, αλλά τα πάντα έγιναν όπως ήταν στο πρόγραμμα. Όταν ολοκλήρωσε τη θεραπεία της, της κάναμε μαγνητικές που έδειξαν ότι ο καρκίνος δεν υπήρχε. Στη διάρκεια όλων αυτών, είχαμε πολύ ειρήνη και ελπίδα και η Μαρία Εβελίνα σχεδόν ποτέ δε φοβήθηκε. Γνωρίζουμε ότι ο Θεός έχει φέρει ευλογία και σε άλλους ανθρώπους μέσω της ασθένειάς της, και γι’αυτό σας ευχαριστούμε για τις προσευχές σας και ευχαριστούμε και τον Θεό για το μεγάλο Του έλεος».



Λίγο πριν την κοίμησή της. Συζήτηση περί θανάτου και αιώνιας ζωής


Πέμπτη, 7 Οκτωβρίου 2010, 7:11μ.μ.

Το γλυκό μας κοριτσάκι συνεχίζει να είναι πολύ αδύναμο και άρρωστο, αλλά θυμάται να λέει ευχαριστώ για τα πιο απλά πράγματα που της κάνουμε. Έχει μια τόσο μεγάλη καρδιά που αγαπάει ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Προσευχόμαστε μαζί και διαβάζουμε το ψαλτήρι στο δωμάτιό της, ακόμα και όταν κοιμάται, συνέχεια, στη διάρκεια της ημέρας. Ο π. Ιακώβ ήρθε με τη Θεία Κοινωνία και μας μετέλαβε, και εμάς και τη Μαρία Εβελίνα. Μετά όλοι μαζί ψάλαμε τον Ακάθιστο Ύμνο και ήταν πάρα πολύ όμορφα. Αργά το απόγευμα ρώτησε τον μπαμπά της Μάρκο και εμένα, για μια ακόμη φορά, εάν θα πεθάνει. Της είπαμε ότι δεν ξέρουμε, αλλά εάν δεν γίνει θαύμα, θα πεθάνει.
Της είπαμε ότι εάν πεθάνει απλά θα πάει σε άλλο κόσμο και θα είναι υγιής, χαρούμενη και θα την αγαπάνε. Και μου απαντάει: «Θα είμαι πολύ μόνη χωρίς τη μαμά μου και τον μπαμπά μου». Της είπαμε ότι κι εμείς θέλουμε να είμαστε μαζί της και ότι ακόμα προσευχόμαστε στο Θεό να της χαρίσει τη ζωή της, αλλά εάν πεθάνει δε θα νιώθει μοναξιά στον ουρανό και κάποια μέρα θα είμαστε και οι τέσσερις μαζί. Θα μας λείψει, αλλά θα είμαστε καλά και θα ευχαριστούμε το Θεό για κάθε ημέρα που ήταν μαζί μας – πάντα ήταν ένα θαυμάσιο, γλυκό και αγαπητό κοριτσάκι. Της είπαμε ότι ο χρόνος στον ουρανό είναι διαφορετικός και μπορεί να μας συναντήσει πολύ σύντομα. Μιλήσαμε και για άλλα πράγματα, αλλά το σημαντικό είναι ότι ήταν πολύ όμορφη η συνομιλία με τον μπαμπά της, τον αδελφό της Θωμά κι εμένα στο δωμάτιό της και ήταν πολύ ήρεμη κατά τη διάρκεια όλης της συζήτησης και πραγματικά τα κατάλαβε όλα.

Τώρα που σας γράφω είναι αγκαλιασμένη με το Θωμά και την κόκκινη γάτα μας και κοιμούνται ένα ήρεμο και όμορφο ύπνο. Σας ευχαριστώ για τις προσευχές σας. Είναι τόσο καθησυχαστικό για εμάς να είμαστε μέσα στην αγάπη και τις προσευχές όλων σας. Αναμένουμε το Θέλημα του Θεού, γνωρίζοντας ότι τι άπειρο έλεός Του θα είναι μαζί με τον καθένα μας. Σας ευχαριστούμε πολύ, γιατί ξέρουμε ότι οι άνθρωποι προτρέπουν ο ένας τον άλλο να προσεύχονται για τη θεραπεία της Μαρίας Εβελίνας, ακόμα και σ’αυτές τις τελευταίες της ώρες. Αυτό δείχνει πίστη και αυτό το είδος της πίστης είναι πολύ δυνατό. Πάνω από 300 άτομα έχουν βάλει link στην ιστοσελίδα μας και έχει δημιουργηθεί με πολύ αγάπη, μια αλυσίδα προσευχής για τη Μαρία Εβελίνα.

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 10:19μ.μ.

Σας παρακαλώ συνεχίστε τις προσευχές σας, καθώς συνεχίζουμε να φροντίζουμε για το πολύ άρρωστο γλυκό μωράκι μας. Υποφέρει, είναι πολύ πιο αδύναμη σήμερα και έχουμε μεγάλη λύπη. Ξέρουμε ότι πάρα πολλοί άνθρωποι προσεύχονται για τη Μαρία Εβελίνα, να γίνει καλά, και, εάν είναι θέλημα Θεού να θεραπευθεί, θα γίνει, αλλά εάν όχι, είναι ξεκάθαρο ότι δεν ήταν το θέλημά Του και θα το δεχθούμε και θα τον ευχαριστούμε για την αγάπη Του.
Η καρδιά μου είναι πολύ βαριά για να γράψω άλλα…
Η κοίμησή της

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου

Σήμερα το απόγευμα, 8 Οκτωβρίου, 5:15 μ.μ., το γλυκό πνεύμα της Μαρίας Εβελίνας, πήγε να συναντήσει τον Κύριό μας… Ο σύζυγός μου Μάρκος, ο γιός μου Θωμάς κι εγώ είμασταν μαζί της και ο καθένας μας της μιλούσε. Φίλησα το γλυκό προσωπάκι της κοντά στο αριστερό αυτάκι της και της είπα ότι έρχεται ο φύλακας άγγελός της να την πάρει στον ουρανό και ότι θα δει την μητέρα μου. Της είπα να πει στη μητέρα μου ότι την αγαπάμε και μας λείπει. Της είπα ότιόλοι οι άγιοι που τόσο καιρό προσευχόντουσαν γι’ αυτή, θα είναι πολύ χαρούμενοι να την δούνε και θα την αγαπάνε όλοι.

Κοιμήθηκε εντός ενός λεπτού περικυκλωμένη με την αγάπη και τις προσευχές της οικογένειάς της. Τώρα είναι ελεύθερη… Όλη μέρα είμασταν μαζί της με προσευχή και ψαλτήρι. Μετά την κοίμησή της ψάλαμε το Τρισάγιο και άλλες όμορφες προσευχές καθώς η ψυχούλα της ανέβαινε στον ουρανό.

Είμαστε ευγνώμονες για το μεγάλο έλεος του Θεού που μας έδωσε τη Μαρία Εβελίνα, και είχαμε τη δυνατότητα να ευλογηθούμε με τη γλυκύτητά της για οκτώ πολύτιμα χρόνια.

Άφησε αυτή τη γη με αγνή και όμορφη ψυχή, θα εκπέμπει χαρά στον ουρανό και εμείς θα περιμένουμε με τη χάρη του Θεού να την ξανασυναντήσουμε. Κάπως θα βρούμε τη χάρη να ζήσουμε τις ζωές μας μέχρι τότε…

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου, 11:28 π.μ.

Στις τελευταίες ημέρες της η Μαρία Εβελίνα, έδειξε πολύ αγάπη και ενδιαφέρον για εμάς, προπαντός για τον αδελφό της. Μιλούσε πολύ λίγο για τον εαυτό της και ποτέ δεν έδειχνε να τον λυπάται. Η μεγαλύτερή της έννοια για τον θάνατο ήταν ότι θα της έλειπε η οικογένειά της και όχι η επίγεια ζωή. Η γλυκύτητά της μας επηρέασε πάρα πολύ, εμάς που ζήσαμε αυτές τις τελευταίες ημέρες μαζί της και μας ανέβασε πολύ τον πήχυ για την υπόλοιπη ζωή μας.

Το ταξίδι δεν έχει τελειώσει για εμάς. Το καινούργιο κεφάλαιο μόλις αρχίζει και προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε την έλλειψή της, με την προσευχή στην οποία ζητάμε η χάρις του Θεού να μας οδηγήσει στα καινούργια μονοπάτια της ζωής μας…

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 11:53 π.μ.

Η Μαρία Εβελίνα μας είχε πει ότι θα νικούσε τον καρκίνο για άλλη μια φορά. Εμείς απεγνωσμένα στην κυριολεξία θέλαμε να το πιστέψουμε και πραγματικά τελικά βγήκε αληθινό με πιο διαρκή τρόπο: όντως η Μαρία Εβελίνα νίκησε τον καρκίνο, γιατί δεν τον άφησε να της πάρει την αγάπη της, τη χαρά της και ό,τι άλλο γλυκό στοιχείο είχε και το σκόρπιζε στους γύρω της. Τον νίκησε, πιστεύοντας στο Θεό ακόμα και στις τελευταίες στιγμές της και με την αγάπη της προσπαθούσε να παρηγορήσει την οικογένειά της, ακόμα και τις τελευταίες ώρες της. Νίκησε τον καρκίνο, μη δίνοντάς του δύναμη να την εμποδίσει να ζει μια όμορφη γεμάτη ζωή.

Η Μαρία Εβελίνα, ήθελε να ζήσει και είχε πολύ ενθουσιασμό για τη ζωή. Τον Αύγουστο ξεκίνησε μαθήματα ιππασίας και μάλιστα ονειρευόταν μια μέρα να έχει την δική της εκπομπή μαγειρέματος. Λιγότερες από 24 ώρες πριν από την κοίμησή της, καθώς υπέφερε ξαπλωμένη στο κρεββάτι της, μη μπορώντας ούτε να πιεί από το ποτήρι, μου ζήτησε να την πάω στα καταστήματα….

Μετά από λίγο άρχισε να κλαίει και ρωτούσε εάν πεθαίνει. Όταν της είπαμε ότι θα πεθάνει εάν δεν γίνει θαύμα, το μόνο της μέλημα δεν ήταν τι πράγματα δεν πρόλαβε να κάνει, αλλά ότι θα της λείπαμε και ότι θα μας στενοχωρούσε. Έκανε μεγάλη προσπάθεια να μιλήσει στον αδελφό της το Θωμά, να του πει να μη στεναχωριέται και ότι τον αγαπάει.

“Ο θάνατος έρχεται σε όλους μας. Είναι δύσκολο όταν έρχεται νωρίς για ένα παιδάκι, αλλά όταν σκέφτομαι γιατί είμαστε εδώ, ποιός είναι πραγματικά ο σκοπός της ζωής μας, δεν είναι αυτά που δεν πρόλαβε να κάνει, αλλά είναι να μάθουμε να αγαπάμε και να λατρεύουμε το Θεό και αυτό μας κάνει να μην είμαστε εγωιστές, να αγαπάμε και να βοηθάμε τους άλλους”.


Αναδημοσίευση από: Το Ζωντανό Ιστολόγιο

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

"Απλά και ωφέλιμα..."


Ένας παντρεμένος άνθρωπος που είχε παιδιά και δούλους και άφθονο πλούτο, ήταν πολύ ελεήμων και φιλόξενος. Μία νύκτα, αφού εδείπνησε, κοιμήθηκε και το πρωί τον εβρήκαν ξαπλωμένο στη γη, ψυχρό, αναίσθητο, σαν να ήταν πεθαμένος. Οι συγγενείς του τον εσήκωσαν, τον έβαλαν στο στρώμα, κάνοντάς του διάφορες γιατρειές και ζεσταίνοντάς τον για να αναζήση, αλλά μάταια εκοπίαζαν. Μετά από πολλές ημέρες ήλθε στον εαυτό του και ερωτήθηκε από τους συγγενείς του να τους ειπεί τί έπαθε και πού βρισκόταν τόσες ημέρες νεκρός. Εκείνος δεν αποκρινόταν, μόνο έκλαιγε απαρηγόρητα και ακατάπαυστα και, μέχρι του θανάτου του, δεν είπε τίποτε σε κανέναν. Όταν πλησίαζε το τέλος, εκάλεσε τον μεγαλύτερο γιο του και του είπε τα εξής μπροστά σε όλους:
«Αγαπητό μου παιδί, αυτή την τελευταία εντολή σου δίνω προστακτικά και σε διατάζω να την τηρής αυστηρά, όσο μπορείς. Να δίνεις ελεημοσύνη στους πτωχούς και να έχεις πολλή συμπάθεια στους ξένους και οδοιπόρους. Να τους περιποιείσαι στο σπίτι σου με πολλή αγάπη, να τους υπηρετής πρόθυμα και να τους δίνεις άφθονα, όσα χρειάζονται, καθώς είδες να κάνω και εγώ μέχρι τώρα. Διότι η φιλοξενία είναι η πιο ευπρόσδεκτη στον Θεό απ' όλες τις αρετές και όποιος την εκτελεί επιμελώς, για την αγάπη του Θεού, ευρίσκει πολύ μισθό στην ουράνια Βασιλεία Του. Και για να παρακινηθήτε όλοι οι συγγενείς μου σ' αυτή την φιλόθεη πράξη της καλωσύνης και συμπαθείας προς τους ξένους και πτωχούς, την τελευταία αυτή ημέρα μου θα σας διηγηθώ την φοβερή οπτασία που είδα, όταν με ευρήκατε ωσάν αποθαμμένον προ ετών, κάτω στο πάτωμα του σπιτιού μας.
Γνωρίζετε ότι από την νεότητά μου είχα πολλή ευλάβεια στην Υπεραγία Θεοτόκο και κάθε ημέρα της εδιάβαζα εγκώμια και ευχές. Γι' αυτό μου τον πόθο και την αγάπη που είχα με όλη μου την ψυχή και την καρδιά, με αξίωσε ο Δεσπότης, με τις δικές της πρεσβείες, να απολαύσω πολλές δωρεές και χάριτες, μα προπαντός για τη συμπάθεια που είχα για τους πτωχούς και ξένους, καθώς εσείς το ξέρετε, υποδεχόμενος τον καθένα με αγάπη και παρέχοντας άφθονα, όλα τα χρειαζόμενα.
Την νύκτα εκείνη που είδα την οπτασία, άκουσα φωνή που εφώναξε με το όνομά μου λέγοντας: «Σήκω από το κρεβάτι και ακολούθησέ με». «Όταν σηκώθηκα, μ' έπιασε βίαια εκείνος που με φώναξε από το χέρι και με ωδήγησε σ' ένα μεγάλο λιβάδι. Τότε αυτός έγινε άφαντος και εγώ μόνος μου, μη ξέροντας τι να κάνω, άκουσα πίσω μου ξαφνικά φοβερές φωνές και ταραχές. Γυρίζοντας πίσω βλέπω ένα άπειρο πλήθος δαιμόνων και ήρχοντο κατεπάνω μου να με αρπάξουν ως θηρία ανήμερα. Εγώ, καθώς τους είδα, όσο μπορούσα, έτρεχα με ασυγκράτητο φόβο έως ότου έφθασα σε ένα σπίτι και μπαίνοντας μέσα έκλεισα την πόρτα. Αλλά αυτοί την έσπασαν και μπήκαν μέσα να μ' αρπάσουν. Αλλά για να καταλάβεις καλλίτερα, άκουσε και αυτά. Είναι τώρα τρία χρόνια αφ' ότου επήρα ένα ξένο εδώ στο σπίτι μου, από το βράδυ της εορτής των Αγίων Πάντων για να τον φιλοξενήσω, κατά την συνήθειά μας. Φθάνοντας στο σπίτι, ευρήκα και άλλον ξένο, που είχε κρατήσει η μητέρα σου, κατά το πρόσταγμά μου που της είχα δώσει, να υποδέχεται και φιλοξενή τον καθένα ως άγγελο Κυρίου και σε λίγο έφερε άλλον έναν και ο αδελφός σου. Τότε εγώ εδοκίμασα μεγάλη χαρά που αξιώθηκα να υποδεχθώ και φιλοξενήσω στο σπίτι μου αυτούς τους τρεις ξένους κατά τον τύπο της Παναγίας Τριάδος. Τους εφίλευσα πλουσιοπάροχα, όσο μου ήταν δυνατόν, κατά την συνήθειά μου.
Όταν λοιπόν, επανέρχομαι στην οπτασία, μπήκαν μέσα οι δαίμονες, άρχισα να φωνάζω στον Κύριο να μ' ελεήση με τις πρεσβείες της Παναχράντου Μητρός Του. Τότε βλέπω τρεις ωραίους άνδρες και μου λέγουν: «Μη φοβάσαι διότι εμείς ήλθαμε να σε βοηθήσουμε». Αφού έδιωξαν τους δαίμονες μ' ερώτησαν, εάν τους ήξερα. Εγώ τους είπα: «Όχι, Κύριοί μου, δεν σας γνωρίζω». Οι δε αποκρίθηκαν: «Εμείς είμεθα εκείνοι οι τρεις ξένοι που εφίλευσες στο σπίτι σου με πλούσια και αβραμιαία καρδιά και μας έστειλε ο Κύριος προς βοήθειά σου, να σε ανταμείψουμε για την πολλή αγάπη που μας έδειξες, και να οπού σε ελυτρώσαμε από τα χέρια των δαιμόνων». Αφού είπαν αυτά έγιναν άφαντοι.
Εγώ ευχαρίστησα τον Θεό και φοβούμενος να βγω έξω μήπως με πειράξουν πάλι, έμεινα λίγη ώρα μέσα στο σπίτι. Μετά από λίγο έκανα το σημείο του Σταυρού και βγήκα έχοντας την ελπίδα μου στον Κύριο. Αφού εβάδισα λίγο, είδα να τρέχουν πίσω μου οι δαίμονες λέγοντας τα εξής: Ας τρέξουμε τώρα να τον πιάσουμε μήπως και μας φύγη». Εγώ φοβήθηκα και τρέχοντας περισσότερο, εφώναξα στην Θεοτόκο: «Παναγία Θεοτόκε, βοήθησέ με». Έτσι τρέχοντας έφθασα σ' ένα πύρινο ποτάμι, που ήταν γεμάτο φίδια και άλλα φοβερά θηρία του Άδου. Το σώμα τους ήταν όλο χωμένο μέσα στις φλόγες και μόνο το στόμα τους είχαν έξω ανοιχτό, ωσάν να πεινούσαν και ήθελαν να με φάγουν. Οι δαίμονες που με κυνηγούσαν, με φώναζαν να πέσω μέσα στο ποτάμι η θα με ρίξουν εκείνοι. Εγώ τότε εκύταζα τριγύρω, εάν υπάρχη κάποια άλλη διέξοδος, οπότε και βλέπω ένα πολύ στενό γεφύρι ως μια σπιθαμή και τόσο ψηλό, ώστε μου φαινόταν πως έφτανε στον ουρανό. Μη ξέροντας τι να κάνω απ' αυτά τα τρία, δηλαδή να πέσω στο ποτάμι, όπου φοβόμουν την φωτιά και τους δράκοντες, να μείνω στην εξουσία των δαιμόνων, που ήταν χειρότερο ή να ανέβω το γεφύρι; Προτίμησα το τρίτο. Έτσι ανέβαινα τα σκαλιά ένα-ένα με πολύ φόβο και κίνδυνο να πέσω κάτω στις φλόγες. Οι πονηροί δαίμονες με ακολουθούσαν με φωνές και απειλές. Όταν ήμουν στην κορυφή του γεφυριού, έφθασαν και οι δαίμονες και εγώ τότε με δάκρυα εβόησα προς την Θεοτόκο: «Υπεραγία Θεοτόκε βοήθησέ με». Τότε, ευρέθηκε ενώπιόν μου η φιλεύσπλαχνη Μητέρα της ελεημοσύνης και μου έδωσε το δεξί της χέρι λέγοντας: Μη φοβάσαι, αγαπημένε δούλε μου. Επειδή εσύ μου διάβαζες εγκώμια και προσευχές και αγαπούσες τους φτωχούς, τους ελαχίστους αδελφούς του Υιού και Δεσπότου μου, γι' αυτό ήλθα και εγώ να σε βοηθήσω στην ανάγκη σου». Αφού μου είπε αυτά με εκράτησε από το χέρι και, ώ του θαύματος! σε μια στιγμή μ' έφερε στο σπίτι μου και μπήκε η ψυχή μου στο σώμα μου, ενώ εσείς με θεωρούσατε ως πεθαμένο.
Λοιπόν παιδί μου, να μη αμελήσης και εσύ την υπηρεσία αυτή προς την Μητέρα του Παντοδυνάμου Θεού, την Πανάχραντη Θεοτόκο, αλλά κάθε ώρα να την υμνολογής, να την δοξάζεις, όπως πρέπει και όπως μέχρι τώρα έκανα και εγώ ο πατέρας σου. Έτσι θα την έχεις βοήθεια σε κάθε σου ανάγκη. Αυτό είναι το πρώτο πρόσταγμά μου που σου παραγγέλλω. Το δεύτερο είναι, όπως σου προείπα, βίαζε τον εαυτό σου, όσο μπορείς να αγαπάς τους ξένους, τους πτωχούς, τις χήρες, τα ορφανά, να τους δίνεις όλα τα αναγκαία, εάν θέλεις ν' απολαύσης σ' αυτόν τον κόσμο κάθε αγαθό και να κληρονομήσης και την αιώνια Βασιλεία του Θεού!».
Αυτά, αφού είπε ο αοίδιμος σ' όλους τους παρευρισκομένους να ευλαβούνται την Θεομήτορα και να βοηθούν τους πτωχούς, παρέδωσε την αγία ψυχή του στα χέρια του Θεού.
Ο γυιός του, ενθυμούμενος σ' όλη την ζωή του τις πατρικές συμβουλές, εξήσκησε ενάρετη πολιτεία και μετά το τέλος της επιγείου ζωής του, αξιώθηκε της ουρανίου μακαριότητος.
 
Αναδημοσίευση: Αναπλαστική Σχολή Πατρών

" Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ! "

Ένα μωρό ρώτησε το Θεό...

"Μου λένε πως θα με στείλεις στη Γη αύριο,
αλλά πώς θα ζήσω εκεί που είμαι τόσο μικρό και αβοήθητο;"

"Ο φύλακας άγγελός σου θα είναι εκεί να σε περιμένει και θα σε προσέχει."

Το παιδί ξαναρώτησε, "Πες μου όμως, εδώ στον Παράδεισο για να είμαι ευτυχισμένο δεν έχω παρά μόνο να τραγουδώ και να γελώ."

Ο Θεός είπε, "Ο φύλακας άγγελός σου θα τραγουδά και θα γελά για σένα.
Και θα νιώθεις την αγάπη του και θα είσαι πολύ χαρούμενο."

Το παιδί όμως ξαναρώτησε, "Και πως θα καταλαβαίνω τι μου λένε οι άνθρωποι όταν μου μιλούν αν δεν ξέρω την γλώσσα;"

Ο Θεός είπε, "Ο φύλακας άγγελός σου θα σου πει τις πιο όμορφες και
γλυκιές λέξεις που θα ακούσεις ποτέ και με πολύ υπομονή και φροντίδα,
ο άγγελός σου θα σου διδάξει πως να μιλάς."

"Και ποιος θα με προστατεύει;"

Ο Θεός είπε, "Ο φύλακας άγγελός σου θα σε προστατέψει ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να δώσει την ίδια του τη ζωή."

Όταν ήρθε η στιγμή ν΄ αφήσει τον Παράδεισο, το παιδί ρώτησε με βιασύνη, "Θεέ μου,
εφόσον είναι να φύγω τώρα, πες μου σε παρακαλώ το όνομα του αγγέλου μου."

"Απλά θα τη φωνάζεις... ΜΑΜΑ.
 

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Λόγοι σοφίας και χάριτος Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού


Ο Θεός δεν δημιούργησε τον κόσμο κατ’ ανάγκη, αλλά κατ’ ελευθέρα βούληση και αγάπη.

Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός

Αναδημοσίευση από: Πεμπτουσία

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Ο άγιος Μάμας

Ο άγιος Μάμας
(2 Σεπτεμβρίου)

Στη Βασιλεία του Χριστού κάθε ηλικία έχει να επιδείξει τους αντιπροσώπους της.
Γιατί κάθε ηλικία έχει προσφέρει σ' Αυτόν ό,τι διαλεχτό κι υπέροχο έχει να παρουσιάσει. Κι η εφηβική ηλικία, που είναι η πιο δύσκολη στη ζωή του ανθρώπου, έχει να προβάλει τους δικούς της.
Ο άγιος Μάμας είναι ένας απ' αυτούς. Διαλεχτός στους διαλεχτούς κι ωραίος στους ωραίους αποτελεί μια απ' τις πιο αγαπητές κι ηρωικές μορφές της Εκκλησίας μας των τριών πρώτων αιώνων.

Οι γονείς του Θεόδοτος και Ρουφίνα ζούσαν στη Γάγγρα της Παφλαγονίας και ήσαν χριστιανοί με μεγάλη κοινωνική θέση.
Την εποχή αυτή ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός κίνησε σκληρό διωγμό ενάντια στους χριστιανούς (270-275 μ.Χ.).
Μεταξύ των πρώτων συνελήφθη ο Θεόδοτος κι αφού ανακρίθηκε κι ομολόγησε τον Χριστό, ρίχτηκε στις φυλακές της Καισαρείας.
Η σύζυγος του, η ενάρετη Ρουφίνα, σαν έμαθε τη φυλάκιση του συντρόφου της, αν και ήταν ετοιμόγεννη, έτρεξε να τον συναντήσει. Εκεί με παρρησία ομολόγησε και αυτή την πίστη του Χριστού, που φλόγιζε την καρδία της, με αποτέλεσμα να κλεισθεί στη φυλακή.

Δύο αδελφές ψυχές, ευγενικές κι αγαπημένες, ενωμένες στη χαρά και στον πόνο. Μια νύχτα η Ρουφίνα εκεί στη σκοτεινή κι υγρή φυλακή, έφερε στον κόσμο το παιδάκι της. Η καρδιά της σκίρτησε από χαρά. Αλλά μόνο για μια στιγμή. Όταν πήρε το παιδάκι της να το δείξει στον σύζυγο της, τον καλό Θεόδοτο, τον βρήκε νεκρό. Τα μαρτύρια τα πολλά που δοκίμασε για την πίστη και την αγάπη του Χριστού, τον οδήγησαν πρόωρα στον θάνατο. Η πονεμένη μάνα με συντριβή ψυχής έβαλε το παιδί στην αγκαλιά του, γονάτισε δίπλα του κι έκαμε με δάκρυα την προσευχή της. Ύστερα έγειρε δίπλα του για να μη σηκωθεί ποτές. Την ίδια νύχτα παρέδωσε κι αυτή το πνεύμα. Η ψυχή της πέταξε κοντά στον Χριστό, που αγάπησε με την καρδιά της. Τα βάσανα και οι ταλαιπωρίες της φυλακής την οδήγησαν τόσο γρήγορα στον ουρανό, κοντά στον μάρτυρα σύζυγο της.

Και το παιδί της; Ορφανό, πεντάρφανο μένει τώρα! Τι άραγε θα γίνει; Την απάντηση δίνει το πνεύμα του θεού! "Ορφανόν και χήραν αναλήψεται". Το ορφανό και τη χήρα τα παίρνει υπό την προστασία του ο Θεός. Και να!

Μια ευσεβής γυναίκα, η Αμμία Ματρώνα οδηγημένη από ένα άγγελο πηγαίνει στη φυλακή. Παίρνει τα λείψανα των μαρτύρων γονιών και τα ενταφιάζει με σεβασμό. Ύστερα παίρνει στο σπίτι και το παιδί κι αναλαμβάνει με προθυμία και στοργή την ανατροφή του. Από τα πρώτα ψελλίσματά του "μάμα-μάμα" του έδωκε το όνομα Μάμας. Κοντά στην καινούργια μανούλα του το παιδί μεγάλωσε με της πίστης τ' άγιο "κι άφθαρτο μάννα". Και το τίμησε. Όχι μόνο ο ίδιος από παιδί αγωνιζόταν να ζει τη χριστιανική ζωή, αλλά και φρόντιζε τα όσα μάνθανε, να τα διδάσκει και στα παιδιά της ηλικίας του. Υπεράξιο παιδί αξίων γονιών, μα κι υπέροχης θετής μητέρας του.

Η διαγωγή αυτή και ο ζήλος του μικρού ιεραποστόλου δεν άργησαν να γίνουν γνωστά. Κάποια μέρα μερικοί εχθροί της πίστεως τον έπιασαν και τον οδήγησαν μπροστά στον σκληρό ηγεμόνα Δημόκριτο. Εκείνος, σαν είδε το παιδί, προσπάθησε με κολακείες στην αρχή κι απειλές αργότερα να τον μεταπείσει από τις αρχές και την πίστη του. Μα δεν μπόρεσε. Όλες του οι προσπάθειες πήγαν χαμένες. Τότες άρχισαν τα βασανιστήρια. Το ξύλο, το πλήγωμα του κορμιού με σιδερένια νύχια, το κάψιμο των πληγών με αναμμένες λαμπάδες και τέλος το ρίξιμο στη θάλασσα με μια σιδερένια σφαίρα δεμένη στον λαιμό.
Το αποτέλεσμα;

Μηδέν!
Οι βάρβαρες πράξεις του χριστομάχου πήγαν άδικα. Η σφαίρα κόπηκε και το παιδί με τη βοήθεια ενός Αγγέλου βγήκε στη στεριά κι ανέβηκε σ' ένα βουνά της Καισαρείας. "Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει". Στο μέρος αυτό ο πιστός κι ηρωικός Μάμας έζησε μέχρι τα δεκαπέντε του χρόνια με συντροφιά τα λιοντάρια και τ' άλλα άγρια ζώα. Τα εξημέρωσε και τα εβοσκούσε και τ' άρμεγε για να τρέφεται, μα και να φιλοξενεί κι εκείνους που τον επισκέπτονταν, για ν' ακούσουν τα λόγια του και να διδαχθούν.
Δεν πέρασε όμως πολύς καιρός κι η παρουσία του φλογερού κι αληθινά πιστού εφήβου έγινε και πάλι γνωστή. Για δεύτερη φορά οι εχθροί του Χριστού πήγαν και τον έπιασαν. Για άλλη μια φορά τα μαρτύρια επαναλήφθηκαν σκληρότερα κι αγριότερα. Μα και αυτή τη φορά τίποτα δεν έκαμαν. Ο μάρτυρας έμεινε και τώρα άκαμπτος. Καμιά δύναμη δεν στάθηκε ικανή να τον λυγίσει και να τον αλλάξει. Ούτε οι δελεαστικές υποσχέσεις, ούτε κι οι απειλές, μα ούτε και το ξέσχισμα του κορμιού, ούτε και το αναμμένο καμίνι. Ο νεαρός μάρτυρας με το χαμόγελο στα χείλη τα αντιμετώπισε όλα ψάλλοντας μαζί με τον απόστολο Παύλο τα λόγια της παρρησίας και της βαθιάς πίστεως: "Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις ή στενοχώρια ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα"; Και την απάντηση την έδινε πάλιν ο ίδιος επαναλαμβάνοντας μ' απόλυτη πεποίθηση του Αποστόλου τα λόγια: "Πέπεισμαι ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών" (Ρωμ. η' 35-39). Καμιά δύναμη ούτε κι ο θάνατος δεν μπορεί να με αποσπάσει από σένα, Χριστέ μου. Ναι! Ούτε κι ο θάνατος. Και το απέδειξε.

Τα βασανιστήρια συνεχίστηκαν. Μα ο δεκαπεντάχρονος έφηβος έμεινε αλύγιστος. Ταπεινωμένος και ντροπιασμένος ο ασεβής ηγεμόνας από το θάρρος και την αντοχή του έδωσε διαταγή να, τον θανατώσουν. Κι ο δήμιος με μια σιδερένια τρίαινα (τρικάνι) τον κτύπησε στην κοιλιά. Ο γενναίος αθλητής έπεσε κάτω κι αφήκε την αγνή ψυχή του να πετάξει κοντά σ' Εκείνον, που αγάπησε και πόθησε και λάτρεψε, μα και κοντά στους μάρτυρες γονείς. Σύντομη υπήρξε η ζωή του. Σύντομη αλλά μεγαλειώδης και παραδειγματική. Νέος ήταν κι αυτός. Ναι! Νέος, στην άνοιξη της ζωής, με δυσκολίες και προβλήματα και πειρασμούς. Όμως δεν παρασύρθηκε. Δεν πλανήθηκε. Δεν λύγισε. Έμεινε πιστός κι ακλόνητος στις αρχές του μέχρι θανάτου. Για να διδάσκει. Και να δείχνει τον δρόμο σε όσους νοσταλγούν και ποθούν και θέλουν να ζήσουν μια ζωή ανώτερη. Μια αληθινή ζωή.

Στήν Κύπρο ο άγιος Μαμάς είναι ένας πολύ σεβαστός και δημοφιλής άγιος, Πολλοί ναοί και παρεκκλήσια, μα και χωριά φέρουν το όνομα του (
Σ όλη την Κύπρο 66 ναοί περίπου είναι αφιερωμένοι στον Άγιο Μάμα).. Αλλά και πολλές κυπριακές παραδόσεις κυκλοφορούν μεταξύ του λαού γύρω από την άγια μορφή του. Μια τέτοια παράδοση που δημιουργήθηκε, όπως φαίνεται, κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, δίνει μια πολύ όμορφη ερμηνεία της εικονογράφησης του αγίου, καβάλα σ' ένα λιοντάρι και μ' ένα αρνί στα χέρια. Σύμφωνα με τη σχετική παράδοση ο άγιος Μάμας ήταν ένας φτωχός ερημίτης, που ζούσε σε μια σπηλιά κοντά στην κωμόπολη Μόρφου. Μια χρονιά οι φοροθέτες τον έβαλαν να πληρώσει βαρύ κεφαλικό φόρο. Επειδή ο Άγιος αρνιόταν, κλήθηκε από τον διοικητή σε απολογία. Στον δρόμο που ερχόταν μαζί με τη συνοδεία των στρατιωτών που τον βρήκαν και τον ακολουθούσαν, ένα λιοντάρι πετάχτηκε μπροστά τους κι άρπαξε ένα αρνί, που κυνηγούσε. Ο Άγιος έκαμε νόημα στο θηρίο να σταματήσει, και ν' αφήσει το θύμα του. Το λιοντάρι υπάκουσε. Σταμάτησε με μιας, κι άρχισε να κουνάει την ουρά του, για να δείξει την υποταγή του. Ο αθλητής, κουρασμένος όπως ήταν από την οδοιπορία, πήρε το αρνί στα χέρια κι αφού καβαλίκεψε το θηρίο συνέχισε τον δρόμο του προς το Διοικητήριο... Όταν ο Διοικητής αντίκρυσε το απίθανο αυτό θέαμα, έδωκε διαταγή ν' αφήσουν ελεύθερο τον αθλητή και να τον απαλλάξουν απ' τη φορολογία σ' όλη του τη ζωή. Ο Άγιος αφήκε το αρνί σαν δώρο στον Διοικητή κι έφυγε.
Μια άλλη παράδοση αναφέρει, πώς το άγιο λείψανο του μάρτυρα μεταφέρθηκε στην Κύπρο από τη Μ. 'Ασία και τάφηκε στη Μόρφου. Ένας μεγαλοπρεπής ναός κτίστηκε δίπλα στη λάρνακα που φιλοξένησε το άγιο λείψανο του και πολλά θαύματα γίνονται κάθε φορά σε όσους με πίστη καταφεύγουν στη χάρη του.
Η φήμη του αγίου ως θαυματουργού είναι πολύ πλατιά διαδεδομένη στο νησί μας. Ο Λεόντιος Μαχαιράς (
Κύπριος χρονογράφος του ΙΕ' αιώνος). στο χρονικό του λέει γι' αυτόν χαρακτηριστικά: "Άν ήτουν να γράψω ταίς γιάσεις του ως του νάζουν δεν έφταναν". Κάθε χρόνο στίς 2 του Σεπτέμβρη πλήθη χριστιανών τρέχουν να τιμήσουν τον μάρτυρα με πανηγυρικές λειτουργίες κι αγρυπνίες. Η μεγαλύτερη όμως τιμή, που μπορούμε όλοι να του προσφέρουμε είναι να μιμηθούμε το παράδειγμα του. Μας φαίνεται δύσκολο; Ναι! Μπορεί να 'ναι. Εδώ όμως βρίσκεται το αληθινό μεγαλείο.



Απολυτίκιο Ήχος δ'
Ό μάρτυς σου Κύριε, εν τη αθλήσει αυτού το στέφος εκομίσατο της αφθαρσίας, εκ σου του Θεού ημών έχων γαρ την ισχύν σου, τους τυράννους καθείλεν έθραυσε και δαιμόνων, τα ανίσχυρο θράση. αυτού ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.
Εξήγηση: Ο άγιος Μαμάς, Κύριε, με την άθληση του έλαβε από Σένα τον Παντοδύναμο Θεό μας το άφθαρτο κι αμάραντο στεφάνι της αιώνιας ζωής· γιατί με τη βοήθεια σου κατανίκησε τους εχθρούς του και διέλυσε τις ανίσχυρες πλεκτάνες των δαιμόνων. Με τις δεήσεις του, Σε παρακαλούμε, Χριστέ και Θεέ μας, σώσε τις ψυχές μας.

Έτερον Απολυτίκιο Ήχος α'
Της Παφλαγόνου το κλέος, και Γαγγραίων το στήριγμα, φύλαξ και φρουρός των Κυπρίων, ανεδείχθης, Μαμά ένδοξε. Την Θάλασσαν διήλθες ώσπερ ζών, και ταύτης τρικυμίας χαλινών, θαυμασίως λάρνακα σου, Μόρφου τη πάλει, Μάρτυς κατεστήριξας- διό εν τη μνήμη σου, σοφέ, ευώδες μύρον βρύει εξ αυτής. Δόξα Θεώ τω ενεργούντι, δια σου πάσιν ιάματα.
Εξήγηση: Δοξασμένε Άγιε Μάμα, καύχημα της Παφλαγονίας και στήριγμα των κατοίκων της Γάγγρας αναδείχθηκες και των Κυπρίων προστάτης και φύλακας. αφού πέρασες τη θάλασσα σαν νάσουνα ζωντανός, κι αφού χαλίνωσες τις τρικυμίες της, έφθασες στην πόλη της Μόρφου κατά ένα τρόπο θαυμαστό κι αφήκες εκεί τη θήκη με τ' άγια σου λείψανα. Για τούτο και την ήμερα της μνήμης σου πηγάζει και τρέχει απ' αυτή μύρο ευωδιαστό. Δοξασμένος να 'ναι ο Θεός, που προσφέρει με τη χάρη σου σε όλους θεραπείες.

Αναδημοσίευση: Πηγή Ζωής