" ..φοβόμαστε να πεθάνουμε εν Χριστώ "

Ο άνθρωπος στερείται ψυχικής τόλμης , δεν έχει εκείνη την τόλμη ο άνθρωπος, δεν υπάρχει αυτή η διάθεση , αυτή η αγάπη , η ανταπόκριση , δεν υπάρχει δηλάδή προτίστως η συναίσθηση της αμαρτίας και η διάθεση να ανταποκριθεί πλήρως στην προσφορά του Θεού , γίνεται η ζωή των τάχα αγωνιζόμενων χριστιανών , των τάχα μετανοημένων , των εξομολογημένων και συγχωρημένων χριστιανών, των τάχα ας πούμε καλών χριστιανών , γίνεται η ζωή κάτι πολύ-πολύ άχαρο λόγω αυτής της έλλειψης. Διότι αντί να πάρει κανείς τον εαυτό του και να τον παραδώσει εις θάνατον -να σε πάρει δηλαδή ο Χριστός και να σε οδηγήσει στο να πεθάνει το σώμα της αμαρτίας , να πεθάνει ο παλιός άνθρωπος και να ζήσει ο καινούριος άνθρωπος- καθώς λοιπόν , τον άγγιξε , η Χάρις του Θεού και κάτι έχει ¨πάθει¨ μέσα του , αντί να παραδώσει τον εαυτό του με εμπιστοσύνη , με ελπίδα, με αγάπη στον Θεό, ζητάει αυτοδικαίωση , αυτοεκτίμηση , ζητάει τέτοια πράγματα και είναι η ζωή άχαρη.

Διότι αυτά είναι ανώμαλα πράγματα , όπως δηλαδή συμβαίνει όταν ο οργανισμός έχει μια ανωμαλία και σ'ενοχλεί , σε πονάει , σε στενοχωρεί , δεν σ'αφήνει ν'αναπαυθείς , ακριβώς διότι υπάρχει αυτή η ανωμαλία , κάτι δεν πάει καλά, οπότε η εργασία μέσα στον οργανισμό γίνεται ανώμαλα. Όταν λοιπόν η όλη σχέση σου με τον Χριστό είναι ανώμαλο πράγμα, δεν είναι δηλαδή καθαρό το δόσιμο της ψυχής , διότι δεν μετανόησες για τις αμαρτίες σου και δεν κόβεις την ζωή σου την αμαρτωλή - τον παλαιό άνθρωπο - για να ζήσεις εν Χριστώ την καινούρια ζωή , έτσι αρχίζει να θολώνει η όλη σχέση σου με το Θεό. Προσπαθείς απ'εδώ να τα συμβιβάσεις , προσπαθείς απ'εκεί να τα συμβιβάσεις και είναι πάρα πολύ άχαρο το πράγμα. Όλο στενοχώριες , όλο "να δεν πάω καλά, δεν αισθάνομαι καλά" , μελαγχολίες, λύπες, τέτοια πράγματα τα οποία δεν είναι καθόλου από τον Θεό.

Με συγχωρείτε. Σας προειδοποίησα από την προηγούμενη φορά ότι σήμερα θα είμαι λίγο αλλιώτικος, λίγο -όχι πολύ- νομίζω , και συγχωρέστε με. Όσοι αντέξετε, όσοι δεν μπορείτε, μην ακούτε, δεν πειράζει. Όλα αυτά τα λέμε , διότι τα καταφέραμε ενώ είμαστε χριστιανοί , να μπερδέψουμε μέσα στην χριστιανική ζωή και την αμαρτία με όλη την άνεση, ας πούμε. Κάνουν οι χριστιανοί όλες τις αμαρτίες , ψευτομετανοούν λίγο, ψευτοπροσεύχονται λίγο, ψευτοκάνουν ορισμένα πράγματα , αλλά η ζωή μένει αμαρτωλή. Ο χριστιανός παραμένει τελικά ένας άνθρωπος ο οποίος δουλεύει την αμαρτία, δεν δουλεύει στον Θεό. Άσχετα αν φαίνεται ότι κάνει κάποιες προσπάθειες για να δουλέψει ΚΑΙ στον Θεό.

Δεν μπορεί να είναι τόσο αδύναμο το Πνεύμα του Θεού , τόσο αδύναμη η Χάρις του Θεού, που να μην μπορεί να μας κρατήσει μακριά από την αμαρτία! Δεν μπορεί να είναι έτσι. Εμείς δεν έχουμε σχέση καλή , έχουμε ψεύτικη σχέση και πιο πολύ δίνουμε τον εαυτό μας στον εαυτό μας και σ'άλλα πράγματα και όχι στον Χριστό. Διότι φοβόμαστε να κόψουμε τη ζωή την παλιά, φοβόμαστε να πεθάνουμε εν Χριστώ.

από το βιβλίο "Σταυροαναστάσιμα" απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του π.Συμεών Κραγιόπουλου.

Αναδημοσίευση από: Άπαντα Ορθοδοξίας